+ Αναστάσιος
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Αλβανίας
Άρ. Πρωτ.796/18
Έν Τιράνοις, τη 7η Νοεμβρίου 2018
Πρός τόν Μακαριώτατον Άγιον Αδελφόν έν Κυρίω,
Πατριάρχην Μόσχας καί πασών των Ρωσιών κ.κ.ΚΥΡΙΛΛΟΝ
Προσφιλέστατε έν Χριστώ Αγιε Αδελφέ καί Συλλειτουργέ,
«Περίλυπος έστιν ή ψυχή μου». Πόνος βαθύς, ανησυχία καί αμηχανία συνέχουν καί ήμάς, καθώς παρακολουθοΰμεν τάς έξελίξεις περί τό Ουκρανικόν, μετά τάς αποφάσεις τού
Οικουμενικού
Πατριαρχείου (11.10.2018) καί τής Ορθοδόξου ’Εκκλησίας τής Ρωσίας (15.10.2018), τάς οποίας καταγράφετε εις την από 29ης Οκτωβρίου 2018 Ύμετέραν έπιστολήν.
Δυστυχώς έπαληθεύονται οί φόβοι ήμών, οί διατυπωθέντες πρός τήν αντιπροσωπείαν τού Οικουμενικού Πατριαρχείου (30 Ιουλίου 2018), ότι δηλαδή ή σχεδιαζομένη κατά τήν παρούσαν χρονικήν περίοδον χορήγησις αύτοκεφαλίας εις τήν Ουκρανίαν θά είναι «πορεία είς ναρκοπέδιον» μέ όδυνηράς δι’ όλους παρενεργείας.
Συγχρόνως, όμως, όφείλομεν νά έπισημάνωμεν ότι ή τελευταία άπόφασις τής ’Εκκλησίας τής Ρωσίας έπίσης προκαλεΐ έντονονn ανησυχίαν. Είναι άδιανόητον νά χρησιμοποιήται ή Θεία Εύχαριστία, τό κατ' έξοχήν μυστήριον τής απείρου αγάπης καί άκρας ταπεινώσεως τού
Χριστού, ώς όπλον έναντίον μιας άλλης ’Εκκλησίας. Είναι δυνατόν, ή άπόφασις καί ή εντολή τής Ιεραρχίας τής ’Εκκλησίας τής Ρωσίας νά ακυρώνουν τήν ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος είς τούς ’Ορθοδόξους ναούς, οί όποιοι λειτουργούν ύπό τήν δικαιοδοσίαν τού Οικουμενικού
Πατριαρχείου; Είναι δυνατόν ή Θεία Ευχαριστία, ή τελουμένη είς τούς ναούς τής Μικρας Ασίας, τής Κρήτης, τού Αγίου Όρους καί αλλαχού τής γής, διά τους Ρώσους ’Ορθοδόξους πιστούς νά είναι τώρα ανυπόστατος; Καί εάν «μετά φόβου Θεού, πίστεως καί αγάπης» προσέλθουν νά μεταλάβουν τά καθαγιασμένα Τίμια Δώρα, διαπράττουν «αμάρτημα», διά τό όποιον απαιτείται έξομολόγησις; Όμολογούμεν ότι είναι αδύνατον νά συμφωνήσωμεν μέ τοιαύτας αποφάσεις. Ή Θεία Εύχαριστία, τό άσυλλήπτου ίερότητος καί
μοναδικής σημασίας μυστήριον, έπιβάλλεται νά μένη έκτος οίασδήποτε έκκλησιαστικής διενέξεως.
Όσον σοβαρά καί άν είναι τά συσωρευθέντα θέματα των δικαιοδοσιών, έπ’ ούδενί συνιστοΰν αιτίαν Σχίσματος έν τή άνά τόν κόσμον ’Ορθοδοξία. Τυχόν Σχίσμα σήμερον, όπως έπανειλημμένως έχομεν τονίσει, θά αμαυρώσει τό κάλλος τής ’Ορθοδοξίας, θά έξασθενήσει τό διεθνές κύρος της καί θά πληγώσει βαθύτατα τήν πίστιν των ’Ορθοδόξων,-ιδία των έν Ούκρανία περί ών τό άμεσον ένδιαφέρον- οί όποιοι ύφίστανται διαρκείς πιέσεις ύπό τής πολυμόρφου αθεΐας καί μολύνονται από τήν αδιαφορίαν τήν διαχεομένην δίκην πυρηνικής σκόνης. Ώς έκ τούτου έπιβάλλεται νά
άναζητηθή ψυχραίμως συμβιβαστική λύσις, άποσκοποΰσα είς τήν ούσιαστικήν είρήνευσιν των
έν Ούκρανία ’Ορθοδόξων πιστών.
Σχετικώς πρός τήν Πανορθόδοξον Σύσκεψιν, είς την όποιαν άναφέρεσθε έν τή Ύμετέρα έπιστολή, θεωροΰμεν ότι αί πρόσφατοι έξελίξεις έχουν καθ’ ύπερβολήν δυσχεράνει τήν σύγκλησιν αύτής.
Κρίσιμα παραμένουν τά έρωτήματα: Θά ζητήσει καί ή ’Ορθόδοξος ’Εκκλησία τής Ρωσίας από τό Οικουμενικόν
Πατριαρχεΐον τήν σύγκλησιν Πανορθοδόξου Διασκέψεως; Ποια θα είναι τά κριτήρια τής τελικής άποφάσεως έπ'ώφελεία τής ειρήνης καί τής ένότητος; Ή κατ’ Αλβανίαν ’Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος ’Εκκλησία, πάντως, είναι πρόθυμος νά συμμετάσχη εις κανονικώς συγκληθησομένην
Σύναξιν Προκαθημένων.
Γνωρίζετε την ήμετέραν έπαναλαμβανομένην πεποίθησιν ότι τά πλέον ευλογημένα επιτεύγματα τής ’Ορθοδοξίας κατά τάς τελευταίας δεκαετίας ύπήρξαν αί Συνάξεις των Προκαθημένων των ’Ορθοδόξων Αύτοκεφάλων ’Εκκλησιών. Είθε να έπανέλθωμεν εις αύτάς διορθοΰντες
παραλείψεις καί λάθη τού παρελθόντος. Τήν ανησυχίαν καί αμηχανίαν, τάς όποιας
εκ προοιμίου διετυπώσαμεν, θεραπεύει παρακλητικώς ό ψαλμικός στίχος: «Ίνα τί περίλυπος εί, ή ψυχή μου, καί ϊνα τί συνταράσσεις με; Έλπισον επί τον Θεόν, ότι έξομολογήσομαι αύτω - σωτήριον τού προσώπου μου καί ό Θεός μου.» (Ψαλμ. 41:12).
Μετά βαθύτατης πάντοτε αδελφικής αγάπης εν Χριστώ, τώ μόνω Κυρίω καί Σωτήρι ήμών
ΆρχιεπίσκοποςΤιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Αλβανίας