17/12/2019, Ο άγιος που είπε ψέματα για να σώσει τον φονιά του αδελφού του,
Διονυσίου Μητροπολίτου Κοζάνης (+)

-Άγιος Διονύσιος, επίσκοπος Αιγίνης ο θαυματουργός, ο  εκ Ζακύνθου (17 Δεκεμβρίου)-

Ένας νέος από αρχοντική οικογένεια αφήνει τα εγκόσμια και πηγαίνει στο μοναστήρι. Αυτό βέβαια δεν είναι συνηθισμένο και φυσικό, όχι μόνο σήμερα, αλλά και σε κάθε καιρό. Το φυσικό και συνηθισμένο είναι μια καλή κοινωνική αποκατάσταση, να ακολουθήσει το παιδί το έργο του πατέρα και να συνεχίσει την οικογε­νειακή παράδοση. Αλλ’ όμως βρίσκονται νέοι, κι ας διαμαρτύρονται κι ας αντιδρούν οι γονείς των, που βγαί­νουν από τη συνήθεια και ξεπερνάνε τα ανθρώπινα μέ­τρα. Είναι, καθώς λέγει ό Ιησούς Χριστός, «οι δυνάμενοι χωρείν». (Συνέχεια...)

12/12/2019, Ο Άγιος Σπυρίδων,
του π. Ανανία Κουστένη


Ο άγιος Σπυρίδων. Άλλο μεγάλο βουνό της ορθοδοξίας. Άλλη μεγάλη υπόθεση. Σπυρίδων και θαυματουργία εταυτίζοντο. Και ταυτίζονται. Αν και απέθανε ο Άγιος Σπυρίδων, δεν έπαψε να θαυματουργεί. Από τη νήσο της Κύπρου, τη μεγαλόνησο και μαρτυρική. Έζησε εκεί και έλαμψε. Τον 4ο αιώνα. Ταπεινός εις το έπακρον, με αγάπη και ζήλο Θεϊκό, ποιμήν προβάτων και καλλιεργητής αγρών, ακόμη κι όταν έγινε επίσκοπος, πρόσφερε τα ελέη του Θεού στους Κυπρίους χριστιανούς αλλά και ειδωλολάτρες. (Συνέχεια...)


10/12/2019, Bullying θρησκευτικό,
π. Γεώργιος Οικονόμου

Τις τελευταίες δεκαετίες απασχολεί έντονα τις κοινωνίες η έννοια του εκφοβισμού και της βίας με την ευρύτερη ορολογία του bullying.

Ενδοσχολική, ενδοοικογενειακή, πολιτική, διαφυλική, διαφυλετική, σωματική, λεκτική και μη λεκτική είναι ορισμένες μόνο από τις μορφές βίας.

Για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων υλοποιούνται δράσεις στην εκπαίδευση, γίνονται συζητήσεις, αναπτύσσονται και καλλιεργούνται προβληματισμοί.

Και, όντως, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι κάποιο αποτέλεσμα υπάρχει, ως προς το ότι τουλάχιστον συζητιούνται και αναφέρονται οι καταστάσεις αυτές. (Συνέχεια...)

4/12/2019, Η αληθινή αγάπη,
του C.S. Lewis

Με λόγια που σε κάνουν να δακρύζεις, ένας μεγάλος χριστιανός φιλόσοφος περιγράφει την απόγνωση, στην οποία τον βούλιαξε ο θάνατος ενός φίλου του. Στη συνέχεια καταλήγει σε ένα ηθικό δίδαγμα: «Αυτό συμβαίνει, λέει, όταν δίνει την καρδιά σου σε κάτι άλλο, εκτός από τον Θεό. Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα πεθαίνουν. Μην αφήσετε την ευτυχία σας να εξαρτάται από κάτι, που μπορεί να χάσετε. Αν σκοπός της αγάπης είναι να είναι ευλογία, και όχι δυστυχία, τότε πρέπει να την προορίζουμε στον μόνο Αγαπημένο, που δεν θα πεθάνει ποτέ». (Συνέχεια...)


1/12/2019, Πορεία προς την "όλβιον" φάτνην,
του Θεόδωρου Μαραγκού

Έδώ ιχνηλατώντας ταπεινά τους Ιε­ρούς Υμνογράφους της προεόρτιας περιό­δου των Χριστουγέννων, θά προσπαθή­σουμε, «εί καί αναξίως», νά υπομνήσουμε «εις εαυτούς καί αλλήλους» την τεσσαρακονθήμερη πορεία προς το θεοδέγμον Σπήλαιο.

Η εκκίνηση αυτής της ιεραποδημίας ευρίσκεται στις 15 Νοεμβρίου,την επομέ­νη δηλ. της εορτής του Αποστ. Φιλίππου, οπότε «ελήλυθεν η νηστεία η μήτηρ της σωφροσύνης και κατήγορος της αμαρ­τίας» (Τριώδιο, Απόστιχα Δευτ., Α' έβδ.).

Τό ουσιαστικό όμως, εγερτήριο προα­νάκρουσμα το συναντούμε στη Θεομητο­ρική Εορτή της Εισόδου εις τα Άγια των Αγίων της Κυρίας Θεοτόκου, η οποία κα­τέχει «τά δευτερεια της Θεότητος» (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης). Την ημέρα αυτή ηχεί χαρμόσυνα, μεγαλόπρεπα και γλυκύφθογγα το «Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε...» (ειρ­μός α' ωδής, πεζου κανον. Χριστουγ.). (Συνέχεια...)

29/11/2019, Στις συννεφιές της ζωής, να θυμάσαι...
π. Λίβυος

Μην περιμένεις να είναι πάντα λιακάδα στην ζωή σου. Θα έρθουν και οι δύσκολες μέρες, γεμάτες σύννεφα και υγρασία που τρυπά τα κόκκαλα της ψυχής. 

Έτσι ήταν και θα είναι η ζωή όλων των ανθρώπων. 

Ακόμη και των ηρώων σου, των αγίων που προσκυνάς με τόσο πόνο και ζητάς την βοήθεια τους. Τι θαρρείς ότι επειδή λάμπουν μέσα στα φωτοστέφανα ποτέ δεν χλώμιασαν; 

Επειδή ψάλουμε και πανηγυρίζουμε τα πρόσωπα τους, δεν ένιωσαν μοναξιά, πόνο και θλίψη; 

Αυτοί κι αν ένιωσαν τι θα πει παγωνιά της ύπαρξης.  (Συνέχεια..)

Προηγούμενα Κείμενα