24/12/2019, Χριστουγεννιάτικο αντιπαραμύθι,
του Ηλία Βουλγαράκη
20/12/2019, Στο Χριστό στο κάστρο,
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
― Νὰ πήγαινε τώρα κανένας νὰ λειτουργήσῃ τὸ Χριστό, στὸ Κάστρο, ἐπανέλαβεν ὁ ἱερεύς, θὰ εἶχε διπλὸ μισθό, ποὺ θὰ τοὺς ἔφερνε κι αὐτοὺς βοήθεια. Πέρσι ποὺ ἦταν ἐλαφρότερος ὁ χειμώνας, δὲν πήγαμε… Φέτος ποὺ εἶναι βαρὺς…
Καὶ διεκόπη, ὡς νὰ εἶπε πολλά. Ὁ ἀγαθὸς ἱερεὺς εἶχεν ἦθος ἀνθρώπου λέγοντος οἱονεὶ κατὰ δόσεις ὅ,τι εἶχε νὰ εἴπῃ. Ἐκ τῶν ὑστέρων θὰ φανῇ ὅτι εἶχε τὴν ἀπόφασίν του καὶ ὅτι ὅλα τὰ προοίμια ταῦτα ἦσαν μεμελετημένα.
― Καὶ γιατί δὲν κάνει καλὸν καιρὸ ὁ Χριστός, παπά, ἂν θέλῃ νὰ πᾶνε νὰ τὸν λειτουργήσουνε στὴν ἑορτή του; εἶπεν αὐθαδῶς ὁ μαστρο-Πανάγος.
Ὁ ἱερεὺς τὸν ἐκοίταξε μὲ λοξὸν βλέμμα, καὶ εἶτα ἠπίως τοῦ εἶπε:―Ἔ! Πανάγο, γείτονα, δὲν ξέρουμε, βλέπω, τί λέμε… Ποῦ εἴμαστε ἡμεῖς ἱκανοὶ νὰ τὰ καταλάβουμε αὐτά!… Ἄλλο τὸ γενικὸ καὶ ἄλλο τὸ μερικὸ καὶ τὸ τοπικό, Πανάγο… Ἡ βαρυχειμωνιὰ γίνεται γιὰ καλό, καὶ γιὰ τὴν εὐφορίαν τῆς γῆς καὶ γιὰ τὴν ὑγείαν ἀκόμα. Ἀνάγκη ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει νὰ πᾶνε νὰ τὸν λειτουργήσουνε… Μὰ ὅπου εἶναι μία μερικὴ προαίρεσις καλή,(Συνέχεια...)
17/12/2019, Ο άγιος που είπε ψέματα για να σώσει τον φονιά του αδελφού του,
Διονυσίου Μητροπολίτου Κοζάνης (+)
12/12/2019, Ο Άγιος Σπυρίδων,
του π. Ανανία Κουστένη
Ο άγιος Σπυρίδων. Άλλο μεγάλο βουνό της ορθοδοξίας. Άλλη μεγάλη υπόθεση. Σπυρίδων και θαυματουργία εταυτίζοντο. Και ταυτίζονται. Αν και απέθανε ο Άγιος Σπυρίδων, δεν έπαψε να θαυματουργεί. Από τη νήσο της Κύπρου, τη μεγαλόνησο και μαρτυρική. Έζησε εκεί και έλαμψε. Τον 4ο αιώνα. Ταπεινός εις το έπακρον, με αγάπη και ζήλο Θεϊκό, ποιμήν προβάτων και καλλιεργητής αγρών, ακόμη κι όταν έγινε επίσκοπος, πρόσφερε τα ελέη του Θεού στους Κυπρίους χριστιανούς αλλά και ειδωλολάτρες. (Συνέχεια...)
10/12/2019, Bullying θρησκευτικό,
π. Γεώργιος Οικονόμου
4/12/2019, Η αληθινή αγάπη,
του C.S. Lewis
Με λόγια που σε κάνουν να δακρύζεις, ένας μεγάλος χριστιανός φιλόσοφος περιγράφει την απόγνωση, στην οποία τον βούλιαξε ο θάνατος ενός φίλου του. Στη συνέχεια καταλήγει σε ένα ηθικό δίδαγμα: «Αυτό συμβαίνει, λέει, όταν δίνει την καρδιά σου σε κάτι άλλο, εκτός από τον Θεό. Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα πεθαίνουν. Μην αφήσετε την ευτυχία σας να εξαρτάται από κάτι, που μπορεί να χάσετε. Αν σκοπός της αγάπης είναι να είναι ευλογία, και όχι δυστυχία, τότε πρέπει να την προορίζουμε στον μόνο Αγαπημένο, που δεν θα πεθάνει ποτέ». (Συνέχεια...)
1/12/2019, Πορεία προς την "όλβιον" φάτνην,
του Θεόδωρου Μαραγκού
του Ηλία Βουλγαράκη
Μια φορά και κάθε καιρό είναι ο Θεός. Από κάποτε είναι και οι άνθρωποι. Οι αναφορές όμως που έρχονται από τη γη για την κατάσταση των ανθρώπων όλο και χειροτερεύουν.Το ανθρώπινο γένος πάει από το κακό στο χειρότερο, παρ’ όλες τις προσπάθειες του Θεού με τους διάφορους αντιπροσώπους που από καιρό σε καιρό στέλνει για να τους συνεφέρει.
Μπροστά στην έκρυθμη αυτή κατάσταση η Αγία Τριάδα συνεδριάζει. Αποφασίζει ν’ ακούσει και τις απόψεις των ανθρώπων πάνω στο θέμα και να συζητήσει προτάσεις τους για την αντιμετώπιση του αδιεξόδου. (Συνέχεια..)
20/12/2019, Στο Χριστό στο κάστρο,
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
― Νὰ πήγαινε τώρα κανένας νὰ λειτουργήσῃ τὸ Χριστό, στὸ Κάστρο, ἐπανέλαβεν ὁ ἱερεύς, θὰ εἶχε διπλὸ μισθό, ποὺ θὰ τοὺς ἔφερνε κι αὐτοὺς βοήθεια. Πέρσι ποὺ ἦταν ἐλαφρότερος ὁ χειμώνας, δὲν πήγαμε… Φέτος ποὺ εἶναι βαρὺς…
Καὶ διεκόπη, ὡς νὰ εἶπε πολλά. Ὁ ἀγαθὸς ἱερεὺς εἶχεν ἦθος ἀνθρώπου λέγοντος οἱονεὶ κατὰ δόσεις ὅ,τι εἶχε νὰ εἴπῃ. Ἐκ τῶν ὑστέρων θὰ φανῇ ὅτι εἶχε τὴν ἀπόφασίν του καὶ ὅτι ὅλα τὰ προοίμια ταῦτα ἦσαν μεμελετημένα.
― Καὶ γιατί δὲν κάνει καλὸν καιρὸ ὁ Χριστός, παπά, ἂν θέλῃ νὰ πᾶνε νὰ τὸν λειτουργήσουνε στὴν ἑορτή του; εἶπεν αὐθαδῶς ὁ μαστρο-Πανάγος.
Ὁ ἱερεὺς τὸν ἐκοίταξε μὲ λοξὸν βλέμμα, καὶ εἶτα ἠπίως τοῦ εἶπε:―Ἔ! Πανάγο, γείτονα, δὲν ξέρουμε, βλέπω, τί λέμε… Ποῦ εἴμαστε ἡμεῖς ἱκανοὶ νὰ τὰ καταλάβουμε αὐτά!… Ἄλλο τὸ γενικὸ καὶ ἄλλο τὸ μερικὸ καὶ τὸ τοπικό, Πανάγο… Ἡ βαρυχειμωνιὰ γίνεται γιὰ καλό, καὶ γιὰ τὴν εὐφορίαν τῆς γῆς καὶ γιὰ τὴν ὑγείαν ἀκόμα. Ἀνάγκη ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει νὰ πᾶνε νὰ τὸν λειτουργήσουνε… Μὰ ὅπου εἶναι μία μερικὴ προαίρεσις καλή,(Συνέχεια...)
17/12/2019, Ο άγιος που είπε ψέματα για να σώσει τον φονιά του αδελφού του,
Διονυσίου Μητροπολίτου Κοζάνης (+)
-Άγιος Διονύσιος, επίσκοπος Αιγίνης ο θαυματουργός, ο εκ Ζακύνθου (17 Δεκεμβρίου)-
Ένας νέος από αρχοντική οικογένεια αφήνει τα εγκόσμια και πηγαίνει στο μοναστήρι. Αυτό βέβαια δεν είναι συνηθισμένο και φυσικό, όχι μόνο σήμερα, αλλά και σε κάθε καιρό. Το φυσικό και συνηθισμένο είναι μια καλή κοινωνική αποκατάσταση, να ακολουθήσει το παιδί το έργο του πατέρα και να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση. Αλλ’ όμως βρίσκονται νέοι, κι ας διαμαρτύρονται κι ας αντιδρούν οι γονείς των, που βγαίνουν από τη συνήθεια και ξεπερνάνε τα ανθρώπινα μέτρα. Είναι, καθώς λέγει ό Ιησούς Χριστός, «οι δυνάμενοι χωρείν». (Συνέχεια...)
12/12/2019, Ο Άγιος Σπυρίδων,
του π. Ανανία Κουστένη
Ο άγιος Σπυρίδων. Άλλο μεγάλο βουνό της ορθοδοξίας. Άλλη μεγάλη υπόθεση. Σπυρίδων και θαυματουργία εταυτίζοντο. Και ταυτίζονται. Αν και απέθανε ο Άγιος Σπυρίδων, δεν έπαψε να θαυματουργεί. Από τη νήσο της Κύπρου, τη μεγαλόνησο και μαρτυρική. Έζησε εκεί και έλαμψε. Τον 4ο αιώνα. Ταπεινός εις το έπακρον, με αγάπη και ζήλο Θεϊκό, ποιμήν προβάτων και καλλιεργητής αγρών, ακόμη κι όταν έγινε επίσκοπος, πρόσφερε τα ελέη του Θεού στους Κυπρίους χριστιανούς αλλά και ειδωλολάτρες. (Συνέχεια...)
10/12/2019, Bullying θρησκευτικό,
π. Γεώργιος Οικονόμου
Τις τελευταίες δεκαετίες απασχολεί έντονα τις κοινωνίες η έννοια του εκφοβισμού και της βίας με την ευρύτερη ορολογία του bullying.
Ενδοσχολική, ενδοοικογενειακή, πολιτική, διαφυλική, διαφυλετική, σωματική, λεκτική και μη λεκτική είναι ορισμένες μόνο από τις μορφές βίας.
Για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων υλοποιούνται δράσεις στην εκπαίδευση, γίνονται συζητήσεις, αναπτύσσονται και καλλιεργούνται προβληματισμοί.
Και, όντως, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι κάποιο αποτέλεσμα υπάρχει, ως προς το ότι τουλάχιστον συζητιούνται και αναφέρονται οι καταστάσεις αυτές. (Συνέχεια...)
4/12/2019, Η αληθινή αγάπη,
του C.S. Lewis
Με λόγια που σε κάνουν να δακρύζεις, ένας μεγάλος χριστιανός φιλόσοφος περιγράφει την απόγνωση, στην οποία τον βούλιαξε ο θάνατος ενός φίλου του. Στη συνέχεια καταλήγει σε ένα ηθικό δίδαγμα: «Αυτό συμβαίνει, λέει, όταν δίνει την καρδιά σου σε κάτι άλλο, εκτός από τον Θεό. Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα πεθαίνουν. Μην αφήσετε την ευτυχία σας να εξαρτάται από κάτι, που μπορεί να χάσετε. Αν σκοπός της αγάπης είναι να είναι ευλογία, και όχι δυστυχία, τότε πρέπει να την προορίζουμε στον μόνο Αγαπημένο, που δεν θα πεθάνει ποτέ». (Συνέχεια...)
1/12/2019, Πορεία προς την "όλβιον" φάτνην,
του Θεόδωρου Μαραγκού
Έδώ ιχνηλατώντας ταπεινά τους Ιερούς Υμνογράφους της προεόρτιας περιόδου των Χριστουγέννων, θά προσπαθήσουμε, «εί καί αναξίως», νά υπομνήσουμε «εις εαυτούς καί αλλήλους» την τεσσαρακονθήμερη πορεία προς το θεοδέγμον Σπήλαιο.
Η εκκίνηση αυτής της ιεραποδημίας ευρίσκεται στις 15 Νοεμβρίου,την επομένη δηλ. της εορτής του Αποστ. Φιλίππου, οπότε «ελήλυθεν η νηστεία η μήτηρ της σωφροσύνης και κατήγορος της αμαρτίας» (Τριώδιο, Απόστιχα Δευτ., Α' έβδ.).
Τό ουσιαστικό όμως, εγερτήριο προανάκρουσμα το συναντούμε στη Θεομητορική Εορτή της Εισόδου εις τα Άγια των Αγίων της Κυρίας Θεοτόκου, η οποία κατέχει «τά δευτερεια της Θεότητος» (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης). Την ημέρα αυτή ηχεί χαρμόσυνα, μεγαλόπρεπα και γλυκύφθογγα το «Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε...» (ειρμός α' ωδής, πεζου κανον. Χριστουγ.). (Συνέχεια...)