1/3/2024, Ένα Πνευματικό Φυτώριο,



Οἱ  ἀγρυπνίες τοῦ Ἁγίου Ἐλισαίου σταθήκανε πνευματικὸ φυτώριο. Μέσα στὸ ταπεινὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι, στοὺς Ἀγέρηδες, τὸ ἰδιωτικό, τὸ ἀνύπαρκτο τώρα πιά, ἀφοῦ τὸ γκρέμισε ἡ σκαπάνη τῆς οἰκονομικῆς σκοπιμότητας, ὁ Ὅσιος παπα-Νικόλας ὁ Πλανᾶς, ὁ Ἀλέξανδρος Παπα­διαμάντης, ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης καὶ μία πλειάδα ταπεινῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, εἴχανε ὀργανώσει αὐτὲς τὶς ἀγρυπνίες. (Συνέχεια...)  


26/2/2024, Η ένωση μας με τον Θεό,




Ὅπως ὁ Πατέρας εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Υἱό Του, ἔτσι κι’ ἐμεῖς εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό. Καὶ ὅπως ὁ Πατέρας μένει «κατὰ φύσιν ἐν τῷ Υἱῷ», ἔτσι καὶ ὅσοι πίστεψαν στὸν Χριστὸ καὶ ἀναγεννήθηκαν «διὰ Πνεύματος Ἁγίου», μένουν «κατὰ χάριν ἐν τῷ Θεῷ» καὶ ὁ Θεὸς μένει σ’ αὐτούς ὡς «κατὰ χάριν υἱούς» Του. Τί θαυμαστή, θεανθρώπινη ἕνωση!
Ἡ ἕνωση ὅμως Πατέρα καὶ Υἱοῦ δὲν εἶναι παρὰ ἕνωση ἄπειρης καὶ ἄφατης ἀγάπης. Καὶ ἡ ἀγαπη τοῦ Υἱοῦ πρός τόν Πατέρα φανερώνεται μὲ τὴν «ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσῃ» ἄρνηση τοῦ θελήματός Του καὶ τὴν ἐκπλήρωση τοῦ θελήματος τοῦ πατρός. (Συνέχεια...)


     16/2/2024, O Άγιος Νεομάρτυς Θεόδωρος σώζει την Μυτιλήνη



Από του έτους τούτου γνωρίζουμε τον Άγιο Θεόδωρο ως Προστάτη και Πολιούχο της Μυτιλήνης και της Λέσβου γενικότερα. Η θανατηφόρος πανώλη, η οποία εμάστιζε την Μυτιλήνη κατά το έτος τούτο (1832), επί μητροπολίτου Μυτιλήνης Πορφυρίου, καί η οποία, κατά δεκάδας έρριπτε στους τάφους τούρκους καί χριστιανούς, ανεξαρτήτως τάξεως καί ηλικίας, ανάγκασε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν την πόλη, για τον φόβο της μολύνσεως, καί να φύγουν στους πέριξ της πόλεως λόφους. Φόβος καί τρόμος καί σκιά θανάτου εκάλυπτε τα πάντα για αρκετό χρόνο. (Συνέχεια...) 


   12/2/2024, Το μνήμα της μάνας,


 Το πουλαράκι δεν είχε πάθει τίποτα, μα δύσκολα κατόρθωσαν να το βγάλουν αποκεί. Τόσο ήταν τρομαγμένο.
Κάποιος είπε με συγκίνηση:
«Τέτοια μάνα δεν πρέπει να τη φάνε τα κοράκια κι οι αλεπούδες. Λέω να τη θάψομε».
Όλοι το δέχτηκαν, έσκαψαν ένα λάκκο και την έθαψαν εκεί. Από τότε το μέρος εκείνο έμεινε να λέγεται «Το μνήμα της μάνας». (Συνέχεια...) 



10/2/2024, Ο Μέγας Αλέξανδρος κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας


Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀναφέρονται συχνὰ στὸν Μέγα Ἀλέξανδρο. Ἐγκωμιάζουν την εὐμενέστατατὴ μοναδικὴ  προσωπικότητά του, ἔχοντας βέβαια πάντοτε ὑπ’ ὄψιν τους παλαιότερούς Ἕλληνες ἱστορικούς, οἱ ὁποῖοι κατέγραψαν, συχνὰ μὲ λεπτομέρειες τὰ γεγονότα τῆς ἐκστρατείας τοῦ ἀξεπέραστου στρατηλάτη. Ἐπαινοῦν τὴν ἁγνότητα καὶ τὴ σωφροσύνη του, τὴ φιλάνθρωπη συχνά  συμπεριφορά του, τὴν τιμὴ ποὺ  κατὰ κανόνα ἀπέδιδε στοὺς φίλους του καὶ στὴ φιλία, τὴν ἄρνησή του νὰ πιστεύει στὶς συκοφαντίες, τὸν σεβασμό ποὺ ἔδειχνε σ’ αὐτοὺς ποὺ τοῦἐμπιστεύονταν κάποιο μυστικὸ καὶ τὴ μεγάλη σημασία ποὺ ἀπέδιδε στὴν ἐχεμύθεια, τὸν σεβασμό του στὸν Θεό καὶ τὴν ἀναγνώριση τῆς δικῆς του ἀδυναμίας, τὴ φιλοπατρία του, τὴν ἀγάπη στοὺς γονεῖς καὶ στὸν δάσκαλό του, (Συνέχεια...)


   8/2/2024, Γιατί έγινα Χριστιανή,


Το 2002 ανακάλυψα μια διάλεξη του Μπέρτραντ Ράσελ του 1927 με τίτλο, «Γιατί δεν είμαι χριστιανός». Καθώς την διάβαζα, σχεδόν έναν αιώνα μετά την ομιλία του στο παράρτημα Νότιου Λονδίνου της National Secular Society, ούτε μου περνούσε από το μυαλό πως μια μέρα θα ήμουν αναγκασμένη να γράψω ένα δοκίμιο με τον ακριβώς αντίθετο τίτλο....
Φυσικά, έχω ακόμη πολλά να μάθω για τον Χριστιανισμό. Κάθε Κυριακή ανακαλύπτω λίγα περισσότερα στην εκκλησία. (Συνέχεια...)


 4/2/2024, Για τον πολιτικό γάμο των Ομοφυλοφίλων,



Ἡ Ἐκκλησία ἐνδιαφέρεται γιά τήν οἰκογένεια, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό κύτταρο τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κοινωνίας καί τοῦ Ἔθνους. Σέ αὐτό πρέπει νά συντείνη καί ἡ Πολιτεία, ὅπως διαλαμβάνεται στό ἰσχῦον Σύνταγμα ὅτι «ἡ οἰκογένεια ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθώς καί ὁ Γάμος, ἡ μητρότητα καί ἡ παιδική ἡλικία τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ Κράτους» (ἄρ. 21)....
Ἐννοεῖται, βέβαια, ὅτι ὑφίσταται ἡ βασική ἀρχή ὅτι, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει τήν κάθε ἁμαρτία ὡς ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Φῶς καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, συγχρόνως ἀγαπᾶ τόν κάθε ἁμαρτωλό, διότι καί αὐτός ἔχει τό «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» καί μπορεῖ νά φθάση στό «καθ’ ὁμοίωσιν», ἐάν συνεργήση στήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. (Συνέχεια...) 


3/2/2024, Υπαπαντή του Κυρίου - Η συνάντηση της ψυχής με την αγάπη,




Δὲν εἶναι καιρὸς νὰ ἀναρωτηθεῖ ὁ καθένας μας, ἐγὼ τί περιμένω; Τί μοῦ ὑπενθυμίζει ὅλο καὶ πιὸ ἐπίμονα ἡ καρδιά μου; Μεταμορφώνεται βαθμιαία σὲ προσμονὴ ἡ δική μου ζωή, καθὼς προσβλέπω στὴ συνάντηση μὲ τὸ οὐσιῶδες; Αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα θέτει ἡ Ὑπαπαντή. Ἐδῶ, σ’ αὐτὴ τὴ γιορτή, ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ φανερώνεται ὡς ἡ ἀσύγκριτη ὀμορφιὰ μιᾶς ψυχῆς ποὺ ὡριμάζει, ποὺ ἀπελευθερώνεται ὅλο καὶ περισσότερο, ποὺ βαθαίνει καὶ καθαρίζεται ἀπ’ ὅ,τι εἶναι δευτερεῦον, ἀνούσιο καὶ τυχαῖο. (Συνέχεια...) 



31/1/2024, Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει δίχως την αγάπη του Θεού,




Δὲν μποροῦμε νὰ ζοῦμε τὴ ζωὴ χωρὶς ἀγάπη, καὶ ὅπου δὲν ὑπάρχει ἀγάπη, ἡ ζωὴ γίνεται μαρτύριο. Εἴμαστε τέτοια ὄντα, ποὺ πρέπει νὰ ἀφιερώσουμε τὴν καρδιά μας σὲ κάποιον· ἂν τὴν ἀφιερώσουμε σὲ κάποιον ἀπὸ αὐτὸ τὸν κόσμο, πάντοτε θὰ εἴμαστε θλιμμένοι καὶ δὲν θὰ λάβουμε ὡς ἐπιστροφὴ ἐκεῖνο ποὺ τοῦ δίνουμε. Μᾶς χρειάζεται θεμέλιο, ποὺ νὰ μὴ μεταβάλλεται. Ἂν ἀφιερώσουμε τὴν καρδιά μας στὴ ζωντανὴ ἢ τὴ νεκρὴ φύση, αὐτὸ δὲ θὰ μᾶς δωρίσει ἐκεῖνο ποὺ ἀναζητοῦμε, ἐπειδὴ σ’ ὅλα αὐτὰ βλέπουμε ἀτέλειες καὶ κυριαρχεῖ κάποιου εἴδους κενό. (Συνέχεια...) 


 28/1/2024, Οι πειρασμοί μας φέρνουν πιο κοντά στον Θεό;



Ἀλλά μέσα σ’ αὐτούς τούς πειρασμούς, ἡ βοήθεια τῆς Χάριτος βρίσκεται ὁλοφάνερα κοντά του, γιά νά παίρνει θάρρος, ἕως ὅτου σιγά σιγά γυμναστεῖ, ἀποκτήσει σοφία καί περιφρονήσει τούς ἐχθρούς του, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. …Ἡ θαυμαστή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο δέν τοῦ γίνεται γνωστή παρά ὅταν βρίσκεται μέσα σέ περιστάσεις πού τοῦ στεροῦν τήν ἐλπίδα. Ἐδῶ εἶναι πού ὁ Θεός δείχνει τή δύναμη Τοῦ σώζοντάς τον (Συνέχεια...)


  26/1/2024, Αγαπητό μου παιδί




Παιδί μου, ν' αποφεύγεις κάθε πνεύμα πονηρίας και τον καθένα που του μοιάζει. Μην θυμώνεις εύκολα, ... μην φανατίζεσαι, μην φιλονικείς και μην παθιάζεσαι... Μην γκρινιάζεις, ... μην αυθαδιάζεις, μήτε να βάζεις το κακό στον νού  σου ... Να είσαι πράος, αφού " οι πράοι  είναι εκείνοι που θα κληρονομήσουν την γη". Κράτα τον θυμό σου μέχρι να ξεθυμάνει και δείχνε έλεος∙ μην έχεις μέσα σου κακία, αλλά ησυχία και αγαθή προαίρεση... (Συνέχεια...)




  

Παλαιότερα Κείμενα