27/04/2012, " Μυῖα καὶ Μέλισσα ", Κωνσταντίνου Γανωτή
Μυῖα ἀποπτᾶσα τῆς φωλεᾶς ἀπὸ πρωϊας ἕως ἑσπέρας ἐπιφοιτῶσα ταῖς λύμαις ἔβοσκε καὶ πρὸς ἑσπέραν εἰς τὴν κοίτην αὐτῆς ἐπανῆκε. Τοῖς δὲ τέκνοις αὐτῆς ἐρωτῶσι πῶς ὁ κόσμος εἴη ἀπεκρινατο: Λύμης καὶ κοπρίων πλήρης ὀ κόσμος ἐστὶ.... (Διαβάστε όλο το κείμενο)
Εκεί γνωρίστηκε με μια κοπέλα. Ήθελε να είναι ένα μικρό επεισόδιο στη ζωή του· μια απλή γνωριμιούλα. Αλλά δεν τα κατάφερε να διατηρήσει τον δεσμό στο επίπεδο που προγραμμάτιζε· δηλ. σε σχέσεις, ψεύτικες ψυχικά, μα ουσιαστικές σαρκικά. Την αγάπησε. Βαθειά. Τρελά. Αισθάνθηκε, ότι κοντά της, σ' αυτήν, εύρηκε ό,τι καλύτερο ζητούσε: μια αστείρευτη πηγή χαράς και ευτυχίας... (Διαβάστε όλο το κείμενο)
—Ημέρεψαν απόψε, παιδί μου, τα Ουράνια.