21/2/2014, Της Μελλούσης Κρίσεως,
του π. Anthonny Bloom
Στην διαδικασία τῆς προετοιμασίας γιὰ τὴν Σαρακοστή, φθάσαμε στὸ τελευταῖο στάδιο: ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν κρίση. Ἂν δώσουμε προσοχὴ σ’ αὐτό, προετοιμαζόμαστε πνευματικὰ γιὰ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα (ἡ πνευματική μας κατεύθυνση θάναι στὸ χέρι μας), γιατί τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Συγχώρησης. Ἡ σύνδεση μεταξὺ τῶν δύο ἡμερῶν εἶναι προφανής. Καὶ μόνο ἂν μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴν συναίσθηση ὅ,τι ὅλοι μας κι ὁ καθένας χωριστὰ θὰ βρεθοῦμε μπροστὰ στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κρίση τοῦ ἀνθρώπου...(Περισσότερα...)
14/02/2014, Οι αόρατες υποσυνείδητες σχέσεις,
του π. Βασιλείου Θερμού
...Με απλά λόγια, εάν ο πατέρας μας ή η μητέρα μας μάθαιναν ποτέ τι εσωτερική αναπαράσταση έχουμε για αυτόν ή αυτήν, μπορεί να σοκάρονταν οι άνθρωποι, είτε από χαρά είτε από λύπη, εξαρτάται. Μπορεί να μην φαντάζονταν ποτέ τι εικόνα έχουμε γι'αυτούς, όπως και αντίστοιχα μπορεί να μην φανταζόμαστε ποτέ τι εικόνα έχουν τα παιδιά μας για μας. Μπορεί δηλαδή να διαφέρει πάρα πολύ η εικόνα, μπορεί να διαφέρει λίγο. Πάντως τονίζουμε ότι δεν συμπίπτει. (Περισσότερα...)
11/2/2014, Το θάρρος της ταπεινοφροσύνης,
του Ηλία Λιαμή
Δύο άνθρωποι ανεβαίνουν στο ναό να προσευχηθούν. Ο ένας, Φαρισαίος, το πρότυπο της εποχής, το μέτρο και ο κριτής όλων. Ο άλλος, Τελώνης, περιφρονημένος και παράδειγμα προς αποφυγήν. Σε λίγο, ο ναός αντηχεί από τα κατορθώματα του Φαρισαίου. Τα φωνάζει, ίσως για να τα πιστέψει κι ο ίδιος. Και μάλιστα, δεν αρκείται σ’ αυτό. Ευχαριστεί και τον Θεό, που δεν τον έκανε Τελώνη. Του Τελώνη όμως οι λυγμοί δεν ακούγονται. Στέκεται μακριά από τα βλέμματα, τα μάτια του είναι χαμηλωμένα και ένα "κύριε ελέησον" ακούγεται μόνον. Κάποτε, κατέβηκαν κι οι δυο. Γαληνεμένος όμως κατέβηκε μόνον ο ένας. Ποιος; (Περισσότερα...)
8/2/2014, Ο πατέρας μου...
(Περισσότερα...)
6/2/2014, Το βάρος της δόξας,
του C.S. Lewis
Αν ρωτήσετε σήμερα είκοσι ανθρώπους ποια νομίζουν ότι είναι η ανώτερη αρετή, οι δεκαεννέα από αυτούς θα απαντήσουν η ανιδιοτέλεια. Αν όμως ρωτούσατε οποιονδήποτε από τους μεγάλους Χριστιανούς του παρελθόντος, αυτός θα απαντούσε η Αγάπη. Βλέπετε τι συνέβη; Ένας αρνητικός όρος αντικατέστησε έναν θετικό, και η σημασία αυτής της αλλαγής ξεπερνά την απλή φιλολογία. Ο αρνητικός όρος της ανιδιοτέλειας κουβαλάει μέσα του την πρόταση, όχι πρωτίστως της διαφύλαξης καλών για τους άλλους, αλλά την συνέχιση της πορείας του ατόμου χωρίς τους άλλους, σαν να είναι το σημαντικό σημείο η εγκράτειά μας και όχι η ευτυχία τους. Δεν νομίζω ότι αυτή είναι η χριστιανική αρετή της Αγάπης. Η Καινή Διαθήκη έχει πολλά να μας πει για την αυταπάρνηση, όχι όμως ως αυτοσκοπό. (Περισσότερα...)
του π. Anthonny Bloom
Στην διαδικασία τῆς προετοιμασίας γιὰ τὴν Σαρακοστή, φθάσαμε στὸ τελευταῖο στάδιο: ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν κρίση. Ἂν δώσουμε προσοχὴ σ’ αὐτό, προετοιμαζόμαστε πνευματικὰ γιὰ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα (ἡ πνευματική μας κατεύθυνση θάναι στὸ χέρι μας), γιατί τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Συγχώρησης. Ἡ σύνδεση μεταξὺ τῶν δύο ἡμερῶν εἶναι προφανής. Καὶ μόνο ἂν μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴν συναίσθηση ὅ,τι ὅλοι μας κι ὁ καθένας χωριστὰ θὰ βρεθοῦμε μπροστὰ στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κρίση τοῦ ἀνθρώπου...(Περισσότερα...)14/02/2014, Οι αόρατες υποσυνείδητες σχέσεις,
του π. Βασιλείου Θερμού
...Με απλά λόγια, εάν ο πατέρας μας ή η μητέρα μας μάθαιναν ποτέ τι εσωτερική αναπαράσταση έχουμε για αυτόν ή αυτήν, μπορεί να σοκάρονταν οι άνθρωποι, είτε από χαρά είτε από λύπη, εξαρτάται. Μπορεί να μην φαντάζονταν ποτέ τι εικόνα έχουμε γι'αυτούς, όπως και αντίστοιχα μπορεί να μην φανταζόμαστε ποτέ τι εικόνα έχουν τα παιδιά μας για μας. Μπορεί δηλαδή να διαφέρει πάρα πολύ η εικόνα, μπορεί να διαφέρει λίγο. Πάντως τονίζουμε ότι δεν συμπίπτει. (Περισσότερα...)11/2/2014, Το θάρρος της ταπεινοφροσύνης,
του Ηλία Λιαμή
Δύο άνθρωποι ανεβαίνουν στο ναό να προσευχηθούν. Ο ένας, Φαρισαίος, το πρότυπο της εποχής, το μέτρο και ο κριτής όλων. Ο άλλος, Τελώνης, περιφρονημένος και παράδειγμα προς αποφυγήν. Σε λίγο, ο ναός αντηχεί από τα κατορθώματα του Φαρισαίου. Τα φωνάζει, ίσως για να τα πιστέψει κι ο ίδιος. Και μάλιστα, δεν αρκείται σ’ αυτό. Ευχαριστεί και τον Θεό, που δεν τον έκανε Τελώνη. Του Τελώνη όμως οι λυγμοί δεν ακούγονται. Στέκεται μακριά από τα βλέμματα, τα μάτια του είναι χαμηλωμένα και ένα "κύριε ελέησον" ακούγεται μόνον. Κάποτε, κατέβηκαν κι οι δυο. Γαληνεμένος όμως κατέβηκε μόνον ο ένας. Ποιος; (Περισσότερα...)
8/2/2014, Ο πατέρας μου...
Οι καλοί μπαμπάδες
δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά.
Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν
μακριά και ελεύθερα.
Jonas Salk(Περισσότερα...)
6/2/2014, Το βάρος της δόξας,
του C.S. Lewis
Αν ρωτήσετε σήμερα είκοσι ανθρώπους ποια νομίζουν ότι είναι η ανώτερη αρετή, οι δεκαεννέα από αυτούς θα απαντήσουν η ανιδιοτέλεια. Αν όμως ρωτούσατε οποιονδήποτε από τους μεγάλους Χριστιανούς του παρελθόντος, αυτός θα απαντούσε η Αγάπη. Βλέπετε τι συνέβη; Ένας αρνητικός όρος αντικατέστησε έναν θετικό, και η σημασία αυτής της αλλαγής ξεπερνά την απλή φιλολογία. Ο αρνητικός όρος της ανιδιοτέλειας κουβαλάει μέσα του την πρόταση, όχι πρωτίστως της διαφύλαξης καλών για τους άλλους, αλλά την συνέχιση της πορείας του ατόμου χωρίς τους άλλους, σαν να είναι το σημαντικό σημείο η εγκράτειά μας και όχι η ευτυχία τους. Δεν νομίζω ότι αυτή είναι η χριστιανική αρετή της Αγάπης. Η Καινή Διαθήκη έχει πολλά να μας πει για την αυταπάρνηση, όχι όμως ως αυτοσκοπό. (Περισσότερα...)