Το σπίτι μου ήταν ένα σπίτι ανθρώπων που χάσανε τα πάντα αλλά που δε χάσανε ποτέ την πίστη τους στο Θεό. Στο εικονοστάσι υπήρχε πάντα αναμμένο το καντήλι – αυτό ήτανε φροντίδα της γιαγιάς μου της Αριστέας – και πάνω απ’ τα κρεβάτια όλων μας υπήρχε κρεμασμένο ένα εικόνισμα. Επάνω απ’ το δικό μου το κρεβάτι υπήρχε ένας Άγιος Σπυρίδωνας, που δεν ξέρω για ποιο λόγο η μακαρίτισσα η μητέρα μου τον θεωρούσε προστάτη μου Άγιο.  Σ’ αυτόν και μόνο τον Άγιο μ’ εμπιστευότανε. Κι εγώ, που είχα πεισθεί ότι απ’ τον καλό μου Άγιο είχα προνομιακή μεταχείριση, κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ, έκανα την προσευχή μου γονατιστός στο κρεβάτι μου μπροστά στο μαξιλάρι μου, κοιτώντας με κατάνυξη την εικόνα του Αγίου,  με το χλωμό πρόσωπο και τα καλοσυνάτα μάτια…(Συνέχεια...) 


 4/12/2020, Πορεία προς την όλβιον φάτνην, 

του Θεόδωρου Μαραγκού    

Συνεχίζοντας Ιερουμνογραφικά το δρόμο μας φθάνουμε στα θυρανοίξια του Δεκεμβρίου, όπου «ίστανται» εμπρός μας «ορώντες», τρεις Θεηγόροι Προφήτες, όχι τυχαία βεβαία: Ναούμ. Αββακούμ, Σοφονίας. Απ' αυτούς «επί της θείας ιστάμενης φυλακής ο σεβάσμιος Αββακούμ ακήκοε το μυστήριον της προς ημάς παρουσίας σου Χριστέ ο Θεός...». (Εσπ., β' Δεκ.).

Παλεύοντας στο ταξίδι μας με την κυ­μαινόμενη θάλασσα των βιοτικών μερί­μνων, του εγωισμού, της φιληδονίας και των λοιπών παθών μας, καταφεύγουμε στο απάνεμο λιμάνι της εορτής του Αγίου Νικολάου, του προστάτη των χειμαζομένων. Αφού μας αναπαύσει ο Άγιος, χοροβατεί μαζί μας ψάλλοντας θεοπρεπώς: «Σπήλαιον ευτρεπίζου η Αμνάς γαρ ήκει. έγκυον φέρουσα Χριστόν. Φάτνη δε υποδέχου... Ποιμένες αγραυλούντες μαρτυ­ρείτε θαύμα το φρικτόν...» (Εσπ. στ' Δεκ.). (Συνέχεια...)                                  


       2/12/2020, Σωκράτης & Αρίσταρχος, 


( Από το αναγνωστικό της Ε’ Δημοτικού: 
Ο Πύργος του Βοσπόρου –    Εν Αθήναις 1931 )

-Έ, δεν είναι λοιπόν λυπηρό, του λέει ο Σωκράτης, εκείνος με δούλους να ζει πλουσιοπάροχα, και συ μ’ ανθρώπους ελεύθερους να είσαι φτωχός; Οι συγγένισσές σου δεν ξέρουν καμμιά δουλειά; Να ζυμώνουν ψωμί, να κάνουν τυρί, να ράβουν φορέματα; … Εγώ ξέρω, πως ο Ναυσικίδης με μια δουλειά μονάχα, την αλευροποιία, όχι μόνο τρέφει τον εαυτό του, τους δούλους του και πολλά ζώα, αλλά και θησαυρίζει. Ο Κόροιβος πάλι, από την αρτοποιία, και την οικογένειά του τρέφει και πλουσιοπάροχα ζει. Επίσης ο Δημέας ζει καλά ράβοντας χλαμύδες, και ο Πένονας πουκάμισα, και άλλοι με διάφορες δουλειές» (Συνέχεια...)


                            1/12/2020, Πόσο πωλείται τα αυγά;

Μία κυρία τον ρώτησε: «Πόσο πωλείτε τα αυγά;»

Ο φτωχός πωλητής απάντησε, «$ .25 ένα αυγό, κυρία».
Του είπε: «Θα πάρω 6 αυγά για $ 1,25 ή θα φύγω».
Ο φτωχός πωλητής απάντησε: «Ελάτε να τα πάρετε με την τιμή που θέλετε. Ίσως αυτό να είναι μια καλή αρχή γιατί δεν έχω πουλήσει ούτε ένα αυγό σήμερα ».

Πήρε τα αυγά και έφυγε με την αίσθηση ότι κέρδισε. Πήρε στο φανταχτερό της αυτοκίνητο και πήγε σε ένα εστιατόριο με τη φίλη της. Εκεί, παρήγγειλαν ό, τι τους άρεσε. Έφαγαν λίγο και άφησαν πολλά από αυτά που παρήγγειλαν. Στη συνέχεια πήγε να πληρώσει το λογαριασμό. Ο λογαριασμός ήταν $ 45.00 (Συνέχεια...)                 



       26/11/2020, Ένας πρώην προτεστάντης μιλάει για την Παναγία

Τί είναι αυτό που διδάσκει η Καινή διαθήκη σχετικά με την Παρθένο Μαρία; Μπορούμε να βρούμε τουλάχιστον τέσσερις κρίσιμες απαντήσεις.

 Η Παναγία είναι η σημαντικότερη γυναίκα που έζησε ποτέ. 

Ενώ ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είχε πει ότι δεν υπήρξε μεγαλύτερος άνδρας που περπάτησε πάνω στη γη από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο αρχάγγελος Γαβριήλ και η ευλογημένη Ελισάβετ είχαν ομολογήσει στην Παναγία, «ευλογημένη συ εν γυναιξί» (Λουκ. 1;28,42)

Είναι η πιο ευλογημένη από τις γυναίκες για διάφορους λόγους με μεγαλύτερο το ότι συνέλαβε, έφερε, γέννησε και ανέθρεψε τον ίδιο τον Σωτήρα των ψυχών μας. (Συνέχεια...)



                             25/11/2020, Δόξα & τιμή ή προσβολή & ατιμία;

Αμφιλοχίου Μητροπολίτη Κισάμου & Σελίνου

Καιρός είν’ της Πατρίδος ν΄ ακούστε τη λαλιά

(Ρήγας Φεραίος, «Θούριος»)

Μέσα στον ζόφο και την αποκοπιά των καιρών μας που έχει προκαλέσει η απειλή ενός αόρατου ιού, ιού που ταπείνωσε ολόκληρη την ανθρωπότητα, και με την προσδοκία για την υπέρβαση αυτής της δοκιμασίας, σα ηλιαχτίδα φώτισε την ζωή μας η επαινετή πρωτοβουλία του εξοχ. Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων κου Κώστα Τασούλα επ΄ ευκαιρία της διπλής εορτής της 21ης Νοεμβρίου. (Συνέχεια...)


           24/11/2020, Όταν η εκκλησία εκποιούσε τα σκεύη της... για να σωθεί το Έθνος,

Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου      



.. Τό μήνυμα εἶναι σαφές: Ἡ Ἐκκλησία εἶναι συνιδρυτής τοῦ Νεότερου Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ἐκποίησε τήν περιουσία της γιά τήν ἄμυνα ἀλλά καί γιά τήν καταπολέμηση τῆς φτώχειας. Πρᾶγμα πού κάνει ἕως σήμερα. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν εἶναι ἀπολογούμενη στούς ἐθνομηδενιστές τῆς πολυπολιτισμικότητος. Τά ἔδωσε ὅλα γιά νά σωθεῖ τό Ἔθνος. Καί τό 1821 καί τό 1940. Τά μόνα σκεύη της πού δέν ἐκποιήθηκαν, ἦταν οἱ εἰκόνες, τά Ἅγια Δισκοπότηρα καί οἱ λαβίδες.(Συνέχεια...)       



                                     21/11/2020, Τα εισόδια της Θεοτόκου,



Έχουμε εδώ την εορτή της Εισόδου της Θεοτόκου στο Ναό. Το θέμα της εορτής είναι πολύ απλό: ένα κοριτσάκι προσάγεται από τους γονείς του στο ναό των Ιεροσολύμων. Δεν υπάρχει τίποτε το ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στο γεγονός αυτό, επειδή την εποχή εκείνη αυτό αποτελούσε μια γενικά αποδεκτή συνήθεια και πολλοί γονείς έφερναν τα παιδιά τους στο ναό ως σημείο προσαγωγής τους στον Θεό, ως ένδειξη πως δίνουν στη ζωή τους έναν ουσιαστικό σκοπό και νόημα, πως τα φωτίζουν από μέσα με το φως μιας ανώτερης εμπειρίας. (Συνέχεια...)


   11/11/2020, Λοιδορούμενοι ευλογούμεν... εν μέσω πανδημίας   

                                     
«Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν» ( Παύλος Α’ Κορ. 4, 12-13).
Σκόνταφτα στους Μακαρισμούς, σκόνταφτα. σκόνταφτα, σε κάθε φράση του Ευαγγελίου...
Τελικά, δεν κατάφερα να βρω λόγο διαμαρτυρίας και αντιδράσεως.
Αντίθετα, βρήκα λόγους ευχαριστίας και δοξολογίας, προς Εκείνον που δεν σταματά να με αγαπά, κι ας μην τον αγαπώ, που συνεχίζει να πεθαίνει στο Σταυρό για να σωθώ εγώ, που είναι έτοιμος να με δεχτεί, όποιο ατόπημα και αμαρτία έχω κάνει, και λαχταρά να πέσω στην αγκαλιά του σαν τον άσωτο, για να μου προσφέρει τον "μόσχο τον σιτευτό".
Τι μπορούν να μου στερήσουν; (Συνέχεια...)