30/11/2021,Ο Απόστολος Ανδρέας, 



Αλλά εκείνος δεν πέθανε. Είχε ήμερες απ' τον Θεό και δεν τις έχανε. και σηκώθηκε πάλι, πήγε, τους μίλησε, ήτο ανεξίκακος, ως μιμητής του Χριστού μας και αυτός, και τους έκαμε να τον ευσπλαχνισθούν και να τον ακούσουν. Κι ήλθαν στον Χριστό. Όλες αυτές οι Εκκλησίες, στον Πόντο και στα υπόλοιπα, οφείλονται στον άγιο Ανδρέα, καθώς και στον απόστολο Πέτρο, τον αδελφό του, που 'ρθε να τον συναντήσει και κήρυξαν αρκετά στα μέρη αυτά τη χάρη του Ιησού Χριστού. (Συνέχεια...)



26/11/2021, Αγιότητα είναι...,



...Ο άγιος δεν ξέρει ότι είναι άγιος. Εάν το ήξερε απλά δεν θα ήταν. Όπως ο αθώος δεν γνωρίζει την αθωότητα του. Πολλώ δε μάλλον δεν την προασπίζει. Αθωότητα που προασπίζεται είναι "ευγενής "ναρκισσισμός. Ο άγιος το μόνο που γνωρίζει είναι η έντονη παρουσία του Χριστού εντός του.
Ο άγιος βιώνει μια εσωτερική αποδοχή του Θεού. Μια αγκαλιά που δεν το κρίνει, παρά μονάχα τον καλύπτει από το ψύχος του κόσμου τούτου. (Συνέχεια...)    



21/11/2021, Στα εισόδια της Θεοτόκου, 

 
...Ἀσφαλῶς, δὲν γίνεται νὰ μὴ σκεπτόμαστε τὰ γήινα· πρέπει νὰ ἀσχοληθοῦμε καὶ μὲ αὐτὰ σὲ κάποιο βαθμό, ἀναλόγως τῶν καθηκόντων καὶ τῶν ρόλων ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἀσκοῦμε μέσα στὴν κοινότητά μας. Δεν πρέπει, ὅμως, ἡ σκέψη μας νὰ εἶναι ἀνήσυχη καὶ ταραγμένη. Ὅλα αὐτά, ἡ μέριμνα, ἡ ἀνησυχία, ὁ πανικός, εἶναι ποὺ ἐμποδίζουν τὴν ἐσωτερικὴ προσοχὴ ἡ ὁποία μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἀσχολίες μας δὲν ἀποτελοῦν ἐμπόδιο, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅμως ὅτι δὲν μεταβάλλονται σὲ ἀγωνιώδεις μέριμνες. (Συνέχεια...)

 

 

 15/11/2021, Ο Άγιος νεομάρτυς Κωνσταντίνος ο Υδραίος,


...Τό ἰδιάζον μέ τόν ἅγιο Κωνσταντίνο τόν ῾Υδραῖο εἶναι ὅτι ἀνήκει μέν στούς νεομάρτυρες, ἀλλά στούς λεγόμενους ἀρνησίχριστους ἀπό αὐτούς, δηλαδή σ᾽ ἐκείνους πού ἀρνήθηκαν σέ κάποια φάση τῆς ζωῆς τους τόν ᾽Ιησοῦ Χριστό, ἀλλά στήν συνέχεια μετανόησαν καί θέλησαν μέ τήν ζωή τους νά ξεπλύνουν τό μίασμα τῆς ἄρνησής τους. Κι ἐδῶ δημιουργήθηκε ἕνα διπλό ζήτημα. ᾽Αφενός τό ἄν ἡ ᾽Εκκλησία θά δεχόταν τήν «εἰσπήδησιν» στό μαρτύριο, τήν θεληματική δηλαδή καί αὐτόκλητη ἐπιδίωξη τοῦ μαρτυρίου, κάτι πού εἶχε καταδικαστεῖ στήν πρώτη ᾽Εκκλησία, ἀφετέρου τό ἄν μπορεῖ ἕνας ἀρνητής τοῦ Χριστοῦ, ἔστω καί μετανοημένος ἀργότερα, νά ἐνταχθεῖ στίς δέλτους τῶν ἁγίων τῆς ᾽Εκκλησίας καί νά τιμᾶται καί νά γεραίρεται ὅπως οἱ ἄλλοι γνωστοί μάρτυρες. ῾Ο ὅσιος Νικόδημος λοιπόν δίνει ἀπάντηση καί στά δύο. (Συνέχεια...)



  5/11/2021, Τί να ξέρουμε για την ψυχρότητα στην προσευχή;


Ἡ ψυχρότητα στήν προσευχή ὀφείλεται εἴτε σέ ψυχική κόπωση εἴτε σέ πνευματικό κορεσμό εἴτε σέ σωματικές ἀπολαύσεις καί ἀναπαύσεις εἴτε σέ πάθη, πού κυριεύουν τήν ψυχή, προπαντός στήν ἔπαρση.

Ὅλα αὐτά εἶναι ἐνάντια στήν πνευματική ζωή, μέσα στήν ὁποία κεντρική θέση κατέχει ἡ προσευχή. Ἔτσι, πρῶτα καί κύρια προκαλοῦν τό στέρεμα τῆς πηγῆς τῆς προσευχῆς μέσα μας. Αὐτό, ὅμως, μπορεῖ νά oφείλεται καί σέ ἀπομάκρυνση τῆς χάριτος, πού συμβαίνει μέ θεία παραχώρηση. Καί νά γιατί: (Συνέχεια...)

 

 



Ὁ Γέροντας συχνὰ ἀναφερόταν στὸ σύντομο διήγημα τοῦ Ντοστογιέφσκυ, Τὸ Ὑπόγειο, ὅπου ὁ συγγραφέας ἀσκεῖ κριτικὴ κατὰ τοῦ «Εὐκλειδείου πνεύματος», δηλαδὴ κατὰ τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ τῆς δυτικῆς νοησιαρχίας. Ὁ Γέροντας στὴ διδασκαλία του πολλὲς φορὲς ἐκφράζει τὴν ἀντίθεσή του στὸ νὰ βιώνουμε τὴν πίστη μὲ τρόπο διανοητικὸ καὶ νὰ μελετοῦμε τὴ Γραφὴ ἢ νὰ «θεολογοῦμε» μὲ τρόπο ὑπερβολικὰ ἐννοιολογικό. Μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ νοῦς δὲν ἀντιπροσωπεύει παρὰ τὸ εἴκοσι πέντε τοῖς ἑκατὸ τῶν λειτουργιῶν τοῦ ἀνθρώπου, κατὰ συνέπεια δὲν θὰ πρέπει νὰ κατέχει στὴν πνευματικὴ ζωὴ μεγαλύτερο μερίδιο ἀπὸ ὅσο πραγματικά τοῦ ἀναλογεῖ.(Συνέχεια...)

 


O ἅγιος Δημήτριος μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Γεώργιο, εἶναι τὰ δύο παλληκάρια τῆς χριστιανοσύνης. Αὐτοὶ εἶναι κάτω στὴ γῆ, κ\’ οἱ δύο ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ εἶναι ἀπάνω στὸν οὐρανό.
Στὰ ἀρχαῖα χρόνια τοὺς ζωγραφίζανε δίχως ἅρματα, πλὴν στὰ κατοπινὰ τὰ χρόνια τοὺς παριστάνουνε ἁρματωμένους μὲ σπαθιὰ καὶ μὲ κοντάρια καὶ ντυμένους μὲ σιδεροπουκάμισα. (Συνέχεια...)



  22/10/2021, Περισσότερο μὲ συγκινεῖ, ὅταν ἐσωτερικὰ εἶναι κανεὶς τοποθετημένος καλά,


...Γιατί, ὅταν κανεὶς ἔχη εἰλικρίνεια καὶ δὲν ὑπολογίζη τὸν ἑαυτό του, εἶναι ἁπλός, ἔχει ταπείνωση. Ὅλα αὐτὰ δίνουν ἀνάπαυση καὶ στὸν ἴδιο, ἀλλὰ εἶναι αἰσθητὰ καὶ στὸν ἄλλον. Καταλαβαίνει ὁ ἄλλος ἂν τὸν πονᾶς ἢ ὑποκρίνεσαι. Ἕνας ἀλήτης εἶναι καλύτερος ἀπὸ ἕναν ὑποκριτὴ Χριστιανό. Γι’ αὐτὸ ὄχι ὑποκριτικὸ γέλιο ἀγάπης ἀλλὰ φυσιολογικὴ συμπεριφορά· οὔτε κακία οὔτε ὑποκρισία ἀλλὰ ἀγάπη καὶ εἰλικρίνεια. Περισσότερο μὲ συγκινεῖ, ὅταν ἐσωτερικὰ εἶναι κανεὶς τοποθετημένος καλά. Νὰ ἔχη δηλαδὴ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη πραγματική, νὰ κινῆται ἁπλά, νὰ μὴν κινῆται μὲ τύπους, γιατί τότε μένει κανεὶς μόνο στὰ ἐξωτερικὰ καὶ γίνεται ἄνθρωπος ἐξωτερικός, δηλαδὴ ἀποκριάτικος καρνάβαλος. (Συνέχεια...)


 17/10/2021, Εικόνες ζωντανές, 



Ζωντανή, ὅμως, καὶ -γιατί ὄχι- προσκυνητὴ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ γίνεται καὶ κάθε πιστός, ποὺ ἀγωνίζεται νὰ μοιάσει στὸν Χριστό, τηρώντας τὸν «πιστὸ λόγο», ποὺ μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Ἔτσι δὲν μένει «ἄκαρπος», ἀλλὰ καρποφορεῖ τὶς ἅγιες ἀρετὲς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὴ ἡ καρποφορία εἶναι ἐκείνη πού, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη «κοινωνικὴ προσφορά», μπορεῖ νὰ καλύψει τὶς ὄντως «ἀναγκαῖες χρεῖες» τοῦ πεινασμένου γιὰ ἀληθινὸ νόημα ζωῆς ἀνθρώπου.  (Συνέχεια...)


  9/10/2021, Μαθήματα Χαράς... 

  


Ένα από τα βασικά μαθήματα που μας διδάσκει ο λόγος του Θεού ώστε να αρχίσουμε να περπατάμε την οδό της χαράς, είναι να πάψουμε να ανησυχούμε. Είδατε πως το λέει; «Για τίποτε να μην σαν πιάνει άγχος, αλλά σε κάθε περίσταση τα αιτήματα σας να τα απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση, που θα συνοδεύονται από ευχαριστία...». 
Πως θα έχουμε χαρά όταν είμαστε πνιγμένοι μέσα σε λογισμούς και σκέψεις ανησυχίας; Όταν αγωνιούμε για όλα και όλους; Έχετε σκεφτεί άραγε από που προέρχεται αυτό το άγχος και αγωνία; Σαφέστατα από τον εγωισμό μας να ελέγχουμε τα πάντα. Στην ουσία πρόκειται για μια μορφή απιστίας, αφού θεωρούμε ότι ο Θεός δεν ξέρει και δεν έχει προνοήσει για όλα. (Συνέχεια...)

 



 Προηγούμενα Κείμενα