Αν και ο άνθρωπος πρόδωσε, ο θεός όμως έμεινε πιστός στον άνθρωπο, δεν έστριψε τα νώτα του. «Ου γαρ απεστράφης το πλάσμα σου εις τέλος, ο εποίησας Αγαθέ, ουδέ επελάθου έργου χειρών σου, αλλ' επεσκέψω πολυτρόπως δια σπλάχνα ελέους σου». (Ευχή από τη Θεία Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου). Ένα καινούργιο θεϊκό έργο άρχισε · το έργο της απολύτρωσης και της σωτηρίας. Και ολοκληρώθηκε, το έργο αυτό, με τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, ο οποίος, για να επανορθώσει τον άνθρωπο στο «αρχαίο κάλλος» του και να επαναφέρει τη ζωή στο επίπεδο της κοινωνίας με το Δημιουργό της, έγινε Άνθρωπος. (Συνέχεια...) 




11/4/2023, Να θεωρείτε τους εαυτούς σας μακάριους που είστε Ορθόδοξοι,



Στον Μυστικό Δείπνο ο Κύριος πρόφερε την φοβερή φράση “εις εξ υμών παραδώσει με”. Όλοι οι μαθητές “λυπούμενοι σφόδρα ήρξαντο λέγειν αυτώ έκαστος αυτών· μήτι εγώ ειμί, Κύριε;”. Αισθάνονταν άπαντες ένοχοι ενώπιον του Κυρίου γι’ αυτό ρωτούσαν “μήπως εγώ”. Εμείς τι έχουμε να αποκριθούμε στο παράπονο του Σωτήρος Χριστού μας; Να κλείσω με το θριαμβευτικό παιάνα του Κόντογλου (Συνέχεια...)




   10/4/2023, Τι σημαίνει "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται..."; 



Όπως φαίνεται στα λόγια του Χριστού, ο γαμπρός της ιστορίας συμβολίζει το Χριστό, που όλοι περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία Του
, αλλά αυτή καθυστερεί. Θα έρθει ξαφνικά («μέσα στη νύχτα») και τότε κάποιοι θα είναι έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά Του, γιατί θα είναι καλοί άνθρωποι, ενώ κάποιοι άλλοι θα είναι ανέτοιμοι (επειδή φέρθηκαν ανόητα και δε φρόντισαν να καθαρίσουν την καρδιά τους) και θα μείνουν έξω από «το γάμο», δηλαδή τη βασιλεία του Θεού (τον παράδεισο). (Συνέχεια...)


8/4/2023, Η Ανάσταση του Λαζάρου,



Τέλος, η ανάσταση του Λαζάρου παρακινεί τον αμαρτωλό να ελπίζει ότι, ακόμη και αν είναι πνευματικά νεκρός, μπορεί να ξαναζήσει: ....Και η Μαρία « ως ήκουσεν, εγείρεται ταχύ και έρχεται προς Αυτόν». Ο Κύριος με καλεί. Θέλει κατά τις ημέρες του Πάθους Του να μην τον εγκαταλείψω. Θέλει, αυτές ακριβώς τις μέρες να αποκαλυφθεί σε μένα – που μπορεί ήδη να «όζω» – με ένα τρόπο καινούριο και υπέροχο. Κύριε, έρχομαι. (Συνέχεια...)




   4/4/2023, Το κορίτσι με τη σημαία



Στη φυλακή επισκεπτήριο είχαμε μια φορά το μήνα και με την παρουσία φρουρών. Λιγοστά πράγματα μπορούσαμε να ζητήσουμε. Είπα λοιπόν στη μάνα μου να μου φέρει φανέλες, άσπρες και γαλάζιες, χωρίς να δώσω εξηγήσεις. Αυτά τα χρώματα μ’ αρέσουν, της έλεγα. Κι εκείνη μου έφερνε. Να πώς το είχα σκεφτεί: Οι Άγγλοι έκαιγαν τις σημαίες μας, τις ποδοπατούσαν. Κι εγώ ήθελα να φτιάξω μια σημαία ελληνική κάτω από τη μύτη τους και να βγω απ’ τη φυλακή με τη σημαία στα χέρια, κρατώντας την ψηλά! Έτσι το είδα με το νεανικό μου το μυαλό. (Συνέχεια...)




Πόσο εὔκολα μπαίνουμε ἐμεῖς στὸ ναὸ, ξεχνώντας τόσο εὔκολα ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ἕνα μικρὸ κομμάτι τοῦ κόσμου ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπιλέξει νὰ ζεῖ ἀποκομμένος ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ ἔχει ἀπορρίψει τὸν Θεό, ἔχει χάσει τὸ ἐνδιαφέρον του γι’ Αὐτόν• κι ὅτι οἱ λίγοι πιστοὶ δημιουργήθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ σὰν καταφύγιο – ναί, ἡ ἐκκλησία εἶναι ἡ πληρότητα τοῦ Παραδείσου, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἕνα τραγικὸ καταφύγιο, τὸ μόνο μέρος ποὺ ἔχει δικαίωμα νὰ βρίσκεται ὁ Θεὸς ἐπειδὴ εἶναι καταζητούμενος. Κι ὅταν ἐρχόμαστε ἐδῶ, μπαίνουμε στὸ βασίλειο τοῦ Θεοῦ. (Συνέχεια...)



 28/3/2023, Η Ελληνική φυσή και οι γυάλινοι άνθρωποι, 



Ὕστερα ἀπὸ πολλὴ ἀπαντοχή, ἦρθε τέλος πάντων ἡ ἄνοιξη. Ἄρχισε ἡ γλυκύτητα τοῦ καλοκαιριοῦ. Ἥλιος! Χαρὰ Θεοῦ! Ὅλα εἶναι χαρούμενα, ὁ οὐρανός, ἡ στεριά, ἡ θάλασσα, τὰ βουνά, τὰ δέντρα, τὰ ζῶα, τὰ πουλιά, οἱ ἄνθρωποι. Ἀκόμα κι οἱ ἄψυχες καὶ ψυχρὲς πέτρες σὰν νὰ μιλοῦνε, σὰν νὰ τραγουδοῦνε ἀπὸ χαρά. Τώρα δὲν ὑπάρχει κανένα ἄψυχο. Εὐχαριστοῦνε τὸν ζωοδότη πού τοὺς δίνει τὴ ζωή, γιὰ νὰ χαίρουνται. Εὐχαριστοῦμε κ  ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τὸν Χριστὸ πού ἀναστήθηκε, γιὰ τὸ μεγάλο δῶρο τῆς ζωῆς πού μᾶς χάρισε καὶ γιὰ τὴ φλέβα τῆς χαρᾶς πού ἀναβρύζει μέσα στὴν καρδιά μας, κι εὐφραινόμαστε ἀπὸ τὴν θαυμαστὴ πλάση του, μαζὶ μ  ὅλα τὰ πλάσματά του. (Συνέχεια...) 



 21/3/2023, Εσύ ξεσκονίζεις τους άλλους ή τον εαυτό σου;


Κι ἐγώ, ὅταν ἤμουν νέος, εἶχα τὴν κατάκριση ψωμοτύρι. Επειδή ζοῦσα λίγο προσεκτικὰ καὶ εἶχα μια ψευτοευλάβεια, ὅ,τι μου φαινόταν στραβό, τὸ ἔκρινα. Γιατί, ὅταν στὸν κόσμο ζεῖ κανεὶς λίγο πνευματικά, μπορεῖ νὰ βλέπει πολλὰ κουσούρια στοὺς ἄλλους καὶ νὰ μὴ βλέπει ἀρετές. Ἐκείνους ποὺ καλλιεργοῦν τὴν ἀρετὴ μπορεῖ νὰ μὴ τοὺς βλέπει, γιατί ζοῦν στὴν ἀφάνεια, ἀλλὰ βλέπει τοὺς ἄλλους ποὺ κάνουν ἀταξίες καὶ νὰ τοὺς κατακρίνει. «Αὐτός, λέει, κάνει ἔτσι, ἐκεῖνος περπατάει ἔτσι, ὁ ἄλλος κοιτάζει ἔτσι…».
(Συνέχεια...)
 


 17/3/2023, Η πιό όμορφη μέρα της ζωής μου,





 Ναι το ξέρω – καθένας μας
έτσι αθώος γεννήθηκε?μα… καθένας πλανήθηκεστα πυκνά τα σκοτάδιακι’ όταν -φευ- το θυμήθηκεη καρδιά του ήταν άδεια?κι’ ίσως νάταν αργά.(Συνέχεια...)




   15/3/2023, Η κούραση είναι προσωρινή η ευλογία αιώνια...



Αυτή είναι μια τεράστια αλήθεια. Όσο μεγάλη κι εάν μια δοκιμασία θα έρθει το τέλος της. Όσο κι εάν βρέξει ή συννεφιάσει ο ήλιος και πάλι θα βγει. Βεβαίως όταν είσαι μέσα στην καταιγίδα αυτό δεν το πολυσκέφτεσαι. Αλλά είναι η αλήθεια. «Θα περάσει κι αυτό….».   
Οπότε το μυστικό θα λέγαμε είναι να κρατήσουμε την πίστη μας μέσα στην μπόρα. Μετα από αυτή, θα αντιληφθούμε ότι ο Θεός όσο εμείς παλεύαμε με ανέμους και θύελλες Εκείνος εργαζόταν για το μετά της ζωής μας. Θα μου πεις βέβαια, και γιατί με άφησε να μπω στην καταιγίδα. (Συνέχεια...)



 9/3/2023, Πόσο πωλείται τα αυγά;




Μία κυρία τον ρώτησε: «Πόσο πωλείτε τα αυγά;»
Ο φτωχός πωλητής απάντησε, «$ .25 ένα αυγό, κυρία».
Του είπε: «Θα πάρω 6 αυγά για $ 1,25 ή θα φύγω».
Ο φτωχός πωλητής απάντησε: «Ελάτε να τα πάρετε με την τιμή που θέλετε. Ίσως αυτό να είναι μια καλή αρχή γιατί δεν έχω πουλήσει ούτε ένα αυγό σήμερα ». (Συνέχεια...)






Ένα ταξίδι σε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Αγγλίας, το Νότινχαμ, μάς έδωσε την ευκαιρία να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα για την πορεία του κόσμου μας, του δυτικού κόσμου, στον οποίο ανήκουμε, με τις ελληνορθόδοξες ιδιαιτερότητές μας, οι οποίες, αν το νιώσουμε, λειτουργούν ως ένα αντίδοτο στην αφομοίωσή μας από έναν πολιτισμό που διαγράφει ολοένα και περισσότερο την ελπίδα για αιωνιότητα και ανάσταση. Επισκεφθήκαμε ένα υπέροχο πραγματικά βιβλιοπωλείο, το Waterstones, στο κέντρο της ιστορικής πόλης.  (Συνέχεια...)




 Προηγούμενα Κείμενα