Ἐμεῖς ὅμως γνωρίζουμε ὅτι ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἕνα ἀληθινὸ γεγονὸς διότι γνωρίζουμε τὸν ἀναστημένο Χριστό. Δὲν Τὸν γνωρίζουμε ὅπως Τὸν γνώρισαν οἱ ἀπόστολοι, μέσα στὴ σάρκα. Δὲν Τὸν εἴδαμε στὰ χωριὰ τῆς Γαλιλαίας οὔτε στοὺς δρόμους τῆς Ἁγίας Γῆς. Μὲ τὸ πνεῦμα μας ὅμως Τὸν γνωρίζουμε ἀναστημένο καὶ γνωρίζοντάς Τον μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο μποροῦμε νὰ ποῦμε μὲ βεβαιότητα ὅτι Αὐτὸς ὁ ὁποῖος σήμερα ζεῖ ἔχει πράγματι ἀναστηθεῖ ἀπὸ τοὺς νεκρούς. (Συνέχεια...)



  23/4/2023, Εγώ έχω παλάτι στον Ουρανό; Από που;



Μετά από λίγο καιρό έτυχε να πάνε στο βασιλιά κάποιοι άνθρωποι από τον τόπο, όπου έμενε ο Θωμάς. Τους ρώτησε λοιπόν, ο βασιλιάς, για να πληροφορηθεί την ομορφιά και το μεγαλείο των ανακτόρων. Εκείνοι του είπαν
"Μην περιμένεις, βασιλιά, απ' εκείνον οικοδομές, γιατί αυτός μοίρασε στους φτωχούς, όλο το χρυσάφι. Όχι μόνο αυτό, αλλά και κηρύττει ένα Θεό άγνωστο και κάνει θαύματα".
Ο βασιλιάς ταράχθηκε και διέταξε να φέρουν μπροστά του το Θωμά. Παρουσιάστηκε ο Θωμάς κι ο βασιλιάς με θυμό τον ρώτησε αν έκτισε το παλάτι. (Συνέχεια...)




  19/4/2023, Το όνειρο της Αναστάσεως στους αρχαίους,



Ποτὲ καὶ πουθενὰ ὁ ἄνθρωπος δὲν συμβιβάστηκε μὲ τὸ θάνατο,οὔτε τὸν ἔνοιωσε φυσικόν, ὅπως τὸν χαρακτηρίζουν οἱ λογικοὶ ἄνθρωποι γύρω του. Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότατη ἐποχὴ μὲ τοὺς κοπετοὺς καὶ τὶς μοιρολογίστριες μέχρι τὸ Διονύσιο Σολωμὸ ποὺ ἐπιμένει: «…γλυκειὰ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος μαυρίλα» (Συνέχεια...)



15/4/2023, Το σφαγμένο αρνί,



Όλα τα πλάσματα του Θεού, όταν είναι μικρά, όταν είναι« παιδιά», έχουν μια ξεχωριστή χάρη, μα πάλι απ' όλα τ' άλλα τ' αρνιά έχουν μια συγκινητική αθωότητα και σε κάνουν να τα προσέχεις χωριστά. Και πάλι, όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους, που δεν μοιάζουν όλοι ούτε στη μορφή ούτε στην ψυχή, το ίδιο και στα ζώα μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τ' όμορφο και τ' άσχημο, το καλό και το κακό. (Συνέχεια...)


  13/4/2023, Κυοφορώ μέσα μου μια θάλασσα δακρύων,



 Κι όπως έλεγε ένας ποιητής από την Χαλκίδα, «Κυοφορώ μέσα μου μια θάλασσα δακρύων». Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ώριμοι να μετανοήσουμε, να κλάψομε να αλλάξουμε. «Κυοφορούμε μια θάλασσα δάκρυα». Κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει να συμβεί. Να μας αγγίξει ο Παράκλητος. Γιατί τη μετάνοια μόνο  ο Παράκλητος τη δίνει. Γι’ αυτό λέμε «Εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσει τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών». Και τότε κλαίει ο άνθρωπος. (Συνέχεια...) 


12/4/2023, Ο Μυστικός Δείπνος,



Αν και ο άνθρωπος πρόδωσε, ο θεός όμως έμεινε πιστός στον άνθρωπο, δεν έστριψε τα νώτα του. «Ου γαρ απεστράφης το πλάσμα σου εις τέλος, ο εποίησας Αγαθέ, ουδέ επελάθου έργου χειρών σου, αλλ' επεσκέψω πολυτρόπως δια σπλάχνα ελέους σου». (Ευχή από τη Θεία Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου). Ένα καινούργιο θεϊκό έργο άρχισε · το έργο της απολύτρωσης και της σωτηρίας. Και ολοκληρώθηκε, το έργο αυτό, με τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, ο οποίος, για να επανορθώσει τον άνθρωπο στο «αρχαίο κάλλος» του και να επαναφέρει τη ζωή στο επίπεδο της κοινωνίας με το Δημιουργό της, έγινε Άνθρωπος. (Συνέχεια...) 




11/4/2023, Να θεωρείτε τους εαυτούς σας μακάριους που είστε Ορθόδοξοι,



Στον Μυστικό Δείπνο ο Κύριος πρόφερε την φοβερή φράση “εις εξ υμών παραδώσει με”. Όλοι οι μαθητές “λυπούμενοι σφόδρα ήρξαντο λέγειν αυτώ έκαστος αυτών· μήτι εγώ ειμί, Κύριε;”. Αισθάνονταν άπαντες ένοχοι ενώπιον του Κυρίου γι’ αυτό ρωτούσαν “μήπως εγώ”. Εμείς τι έχουμε να αποκριθούμε στο παράπονο του Σωτήρος Χριστού μας; Να κλείσω με το θριαμβευτικό παιάνα του Κόντογλου (Συνέχεια...)




   10/4/2023, Τι σημαίνει "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται..."; 



Όπως φαίνεται στα λόγια του Χριστού, ο γαμπρός της ιστορίας συμβολίζει το Χριστό, που όλοι περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία Του
, αλλά αυτή καθυστερεί. Θα έρθει ξαφνικά («μέσα στη νύχτα») και τότε κάποιοι θα είναι έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά Του, γιατί θα είναι καλοί άνθρωποι, ενώ κάποιοι άλλοι θα είναι ανέτοιμοι (επειδή φέρθηκαν ανόητα και δε φρόντισαν να καθαρίσουν την καρδιά τους) και θα μείνουν έξω από «το γάμο», δηλαδή τη βασιλεία του Θεού (τον παράδεισο). (Συνέχεια...)


8/4/2023, Η Ανάσταση του Λαζάρου,



Τέλος, η ανάσταση του Λαζάρου παρακινεί τον αμαρτωλό να ελπίζει ότι, ακόμη και αν είναι πνευματικά νεκρός, μπορεί να ξαναζήσει: ....Και η Μαρία « ως ήκουσεν, εγείρεται ταχύ και έρχεται προς Αυτόν». Ο Κύριος με καλεί. Θέλει κατά τις ημέρες του Πάθους Του να μην τον εγκαταλείψω. Θέλει, αυτές ακριβώς τις μέρες να αποκαλυφθεί σε μένα – που μπορεί ήδη να «όζω» – με ένα τρόπο καινούριο και υπέροχο. Κύριε, έρχομαι. (Συνέχεια...)




   4/4/2023, Το κορίτσι με τη σημαία



Στη φυλακή επισκεπτήριο είχαμε μια φορά το μήνα και με την παρουσία φρουρών. Λιγοστά πράγματα μπορούσαμε να ζητήσουμε. Είπα λοιπόν στη μάνα μου να μου φέρει φανέλες, άσπρες και γαλάζιες, χωρίς να δώσω εξηγήσεις. Αυτά τα χρώματα μ’ αρέσουν, της έλεγα. Κι εκείνη μου έφερνε. Να πώς το είχα σκεφτεί: Οι Άγγλοι έκαιγαν τις σημαίες μας, τις ποδοπατούσαν. Κι εγώ ήθελα να φτιάξω μια σημαία ελληνική κάτω από τη μύτη τους και να βγω απ’ τη φυλακή με τη σημαία στα χέρια, κρατώντας την ψηλά! Έτσι το είδα με το νεανικό μου το μυαλό. (Συνέχεια...)




 Προηγούμενα Κείμενα