27/3/2024, Για την Μεγάλη Σαρακοστή,



Τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, μᾶς δίνεται ἡ μεγαλύτερη εὐκαιρία γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦμε καὶ νὰ συμμετέχουμε ἐντονότερα στὸ σωτήριο Πάθος τοῦ Κυρίου μας, μὲ μετάνοια καὶ μὲ μετάνοιες, μὲ ἐκκοπὴ τῶν παθῶν καὶ μὲ ἐλάττωση τῶν τροφῶν, ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό…Ἂν ἀξιοποιήσουμε, ὅσο μποροῦμε, τὸ πνευματικὸ αὐτὸ στάδιο μὲ τὶς πολλὲς προϋποθέσεις καὶ δυνατότητες πού μᾶς δίνονται, γιὰ νὰ πλησιάσουμε περισσότερο στὸν Ἐσταυρωμένο Χριστό, γιὰ νὰ βοηθηθούμε (Συνέχεια...)



  23/3/2024, Το Κρυφό Σχολειό - Ιστορία & Μαρτυρίες


1453-1700 μ.Χ.
Οι σκλαβωμένοι Ελλήνες ζουν υπό άθλιες συνθήκες, κάθε οργανωμένη προσπάθεια μόρφωσης  είναι αδιανόητη, αφού το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή τους και την ψυχή τους από τον εξισλαμισμό.
Μόνη μόρφωση των ελλήνων σε κρυφά μέρη, εκκλησιές, μοναστήρια κυρίως από μοναχούς & ιερείς  (Συνέχεια...)


  22/3/2024, Χαίρε οσμή της Χριστού ευωδίας



Κάθε Παρασκευή, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, πλήθη πιστῶν κατακλύζουν τοὺς ἱεροὺς ναοὺς γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, νὰ ψάλουν τὸ «χαῖρε» πρὸς τὸ «εὔοσμον θυμίαμα», τὸ «μύρον τὸ πολύτιμον», τὴν Κυρία Θεοτόκο. Πλημμυρίζουν οἱ Ὀρθόδοξοι ναοὶ ἀπὸ τὴν ἄρρητη εὐωδία ποὺ ἀναδίδει ἡ πάναγνος μορφὴ τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου. (Συνέχεια...)




18/3/2024, Κυριακή της Συγχωρήσεως,



Γιὰ ν’ ἀνοίξει ἡ καρδιά μας στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ συγχωρήσουμε τοὺς συνανθρώπους μας. Νὰ μὴν ὑπάρχει στὴν καρδιὰ μας ψυχρότητα γιὰ κανένα ἄνθρωπο. Ὁπωσδήποτε ὅταν φταίξουμε σὲ κάποιον πρέπει νὰ ζητήσουμε συγχώρεση. Αὐτὸ τὸ κάνουν καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἀλλά ἀπὸ μᾶς ποὺ θέλουμε νὰ εἴμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, παιδιὰ τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν Ἐκκλησία, ζητάει κάτι παραπάνω. (Συνέχεια...)



 13/3/2024, Ο αναπεσών Αδάμ,

Πόσα Χριστέ μου βάσανα
Πόσος Θεέ μου πόνος
στου Άδη τα βασίλεια
κλαίω και είμαι μόνος.

Τα δάκρυα σκούπισε Αδάμ
κι έλα το χέρι δωσ’ μου,






 9/3/2024, Η Κόλαση & ο Παράδεισος,



Κάποτε σ΄ ένα χωριό ζούσαν δυο χωριανοί, που ήταν και πολύ φίλοι. Πάνω στην κουβέντα μια φορά είπαν και συμφώνησαν, όταν πεθάνουν, να προσπαθήσουν απ΄ όπου κι αν βρίσκονταν, ν' ανταμώσουν Πέθαναν κάποτε ο ένας μετά τον άλλον κι ο ένας βρέθηκε στην κόλαση κι ο άλλος στον Παράδεισο. Και σ' ένα Ψυχοσάββατο έτυχε να τους κάνουν και τους δυο μνημόσυνο την ίδια μέρα.  (Συνέχεια...)

 



  7/3/2024, Πάρε πάνω σου την φροντίδα κάποιου άλλου,



...Αν με ρωτούσε σήμερα ένας νεαρός άνθρωπος πώς να σώσει την ψυχή του θα του απαντούσα: «Πάρε πάνω σου τη φροντίδα κάποιου άλλου». Κάθε ανθρώπινη ψυχή που δεν γνωρίζει τη μέριμνα για τον άλλο παρά αποκλειστικά τη μέριμνα για τον εαυτό της, ή έχει χαθεί ή βρίσκεται ήδη στο χείλος της απωλείας.
Τα πάντα για την ψυχή, την ψυχή για τίποτα στον κόσμο. (Συνέχεια...)


 4/3/2024, Μου φτάνει και μου περισσεύει



Κάποτε ὁ μεγάλος ἀββᾶς Σισώης, μαθητής τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, εἶχε στείλει τόν μαθητή του π. Ἀβραάμ στήν Ἀλεξάνδρεια γιά δουλιές τους.Στό διάστημα τῆς ἀπουσίας του, ὁ ἀββᾶς Σισώης θά ἔμενε μόνος του. Συμπονώντας τον λοιπόν, γιατί ἦταν πιά σέ βαθειά γεράματα, προθυμοποιήθηκαν καί ἐπῆγαν νά τοῦ κάνουν παρέα καί νά τόν ὑπηρετοῦν κάποιοι μοναχοί ἀπό τήν γύρω περιοχή.  (Συνέχεια...)


 1/3/2024, Ένα Πνευματικό Φυτώριο,



Οἱ  ἀγρυπνίες τοῦ Ἁγίου Ἐλισαίου σταθήκανε πνευματικὸ φυτώριο. Μέσα στὸ ταπεινὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι, στοὺς Ἀγέρηδες, τὸ ἰδιωτικό, τὸ ἀνύπαρκτο τώρα πιά, ἀφοῦ τὸ γκρέμισε ἡ σκαπάνη τῆς οἰκονομικῆς σκοπιμότητας, ὁ Ὅσιος παπα-Νικόλας ὁ Πλανᾶς, ὁ Ἀλέξανδρος Παπα­διαμάντης, ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης καὶ μία πλειάδα ταπεινῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, εἴχανε ὀργανώσει αὐτὲς τὶς ἀγρυπνίες. (Συνέχεια...)  


26/2/2024, Η ένωση μας με τον Θεό,




Ὅπως ὁ Πατέρας εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Υἱό Του, ἔτσι κι’ ἐμεῖς εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό. Καὶ ὅπως ὁ Πατέρας μένει «κατὰ φύσιν ἐν τῷ Υἱῷ», ἔτσι καὶ ὅσοι πίστεψαν στὸν Χριστὸ καὶ ἀναγεννήθηκαν «διὰ Πνεύματος Ἁγίου», μένουν «κατὰ χάριν ἐν τῷ Θεῷ» καὶ ὁ Θεὸς μένει σ’ αὐτούς ὡς «κατὰ χάριν υἱούς» Του. Τί θαυμαστή, θεανθρώπινη ἕνωση!
Ἡ ἕνωση ὅμως Πατέρα καὶ Υἱοῦ δὲν εἶναι παρὰ ἕνωση ἄπειρης καὶ ἄφατης ἀγάπης. Καὶ ἡ ἀγαπη τοῦ Υἱοῦ πρός τόν Πατέρα φανερώνεται μὲ τὴν «ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσῃ» ἄρνηση τοῦ θελήματός Του καὶ τὴν ἐκπλήρωση τοῦ θελήματος τοῦ πατρός. (Συνέχεια...)



 


Παλαιότερα Κείμενα