Το Πάσχα πλησιάζει. Στη μνήμη του Έλληνα, πέρα από την ευλαβική αναμονή της Ανάστασης, έρχεται και η όμορφη άνοιξη. Η φύση ξυπνάει από το χειμωνιάτικο λήθαργο. Τα δένδρα μπουμπουκιάζουν, τα λουλούδια χρωματίζουν τη γη, οι πασχαλιές ευωδιάζουν, ο ουρανός ξαναπαίρνει το γαλάζιο χρώμα του. Υπάρχει όμως και ο Βορράς. Στις έρημες παγωμένες εκτάσεις, πάνω από το βόρειο πολικό κύκλο, η άνοιξη δεν διαφέρει καθόλου από το χειμώνα. Τα πάντα βρίσκονται μέσα στο σκοτάδι. Ο ήλιος παραμένει κρυμμένος. Η θερμοκρασία εξακολουθεί να φτάνει πολύ κάτω από το μηδέν. Μόνον όσοι γεννήθηκαν σε αυτές της περιοχές μπορούν να αντέξουν ψυχικά και σωματικά αυτήν την ερήμωση. (Συνέχεια...) 




...Ἀφοῦ, λοιπόν, πάρεις αὐτὴ τὴν ἀπόφαση, προσευχήσου στὸν Κύριο ὁλόθερμα. \”Τὸ μέλλον μου\”, πές Του, \”τὸ ἀφήνω μὲ ἐμπιστοσύνη στὰ χέρια Σου. \”Ὅπως ξέρεις καὶ ὅπως θέλεις, Κύριε, κατεύθυνε τὴ ζωή μου, μ\’ ὅλα τὰ ἀπρόοπτα καὶ μ\’ ὅλες τὶς δυσκολίες της. Ἀπὸ δῶ κι ἐμπρὸς δὲν θὰ μεριμνῶ καὶ δὲν θ\’ ἀνησυχῶ πιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Μιὰ φροντίδα μόνο θὰ ἔχω, νὰ κάνω πάντα ὅ,τι εἶναι εὐάρεστο σ\’ Ἐσένα\”.(Συνέχεια...) 


                                  21/5/2021, Οι Άγιοι Κωνσταντίνος & Ελένη,


…Πήγε ο Μέγας Κωνσταντίνος(Σύνοδος της Νικαίας), ως απλός πιστός, με δυό-τρεις ακολούθους και δεν ξέρανε ποιος είναι ο αυτοκράτωρ και ποιοί είναι οι ακόλουθοι, οι υπασπισταί του. Αυτό ξέρετε ποιος άλλος το έκαμε; Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο όποιος πήγαινε στα χωριά και φορούσε τα ίδια ρούχα με τους υπασπιστές και μπέρδευαν οι άνθρωποι τον κυβερνήτη με τους υπασπιστές του και αντιστρόφως. (Συνέχεια...) 


 18/5/2021, Για τον Παπαδιαμάντη & τον Ντοστογιέφσκυ,



Μόλις εἶχε τελειώσει ὁ Α´ Παγκόσμιος Πόλεμος καὶ εἶχε καταρρεύσει ἡ Γερμανία, ἐνῷ οἱ Μπολσεβίκοι στὴν Ρωσσία εἶχαν νικήσει, ὁ γερμανὸς (λογοτέχνης) Χέρμαν Ἔσσε ἔγραφε, σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα κείμενά του (1919), γιὰ τὸν Ντοστογιέφσκυ περίπου τὰ ἑξῆς: «Αὐτὸς εἶναι ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν Δύσι. Οἱ ἥρωές του, οἱ Καραμαζώφ, εἶναι ἀνατολικοὶ τύποι, πολὺ ἐπικίνδυνοι, σκοτεινοί, μὲ ἀσιατικὸ βάθος καὶ ἀποτελοῦν ἄμεσο κίνδυνο γιὰ τὸν δυτικὸ ἄνθρωπο». Αὐτὴ ἡ πόλωση, «Ἀνατολικοὶ – Δυτικοί», ποὺ ἔβλεπε τότε ὁ Ἔσσε, τὴν ἔχουν λίγο-πολὺ καὶ σήμερα οἱ περισσότεροι, ποὺ γράφουν γιὰ μᾶς τοὺς ὀρθοδόξους λαούς…(Συνέχεια...) 


  14/5/2021,  Το όνειρο της Ανάστασης στους αρχαίους, 


Ὅλοι οἱ θνητοὶ πάνω στὴ γῆ ἐξορκίζουν τὸ θάνατο. Καὶ ὅμως «ὁ δαίμων ὁ τὴν ἡμετέραν μοῖραν εἰληχὼς ἀπαραίτητος», ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι, δηλαδὴ ὁ Θεός, ποὺ πῆρε τὴ μοίρα μας στὰ χέρια του, δὲν μᾶς ἀφήνει μὲ τίποτε. Αὐτὸ πίστευαν οἱ προγονοί μας, γιατί αὐτὸ ἔβλεπαν. Ἡ καρδιὰ ὅμως τοῦ καθενὸς δὲν μπαίνει στὰ καλούπια τοῦ νοῦ, γιατί ἔχει τὴ δική της ἱστορία, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης τὸ «ἀμανέτι τοῦ Θεοῦ». Γι’αὐτό, ὅσο κι ἂν ἡ λογικὴ καὶ ἡ παρατήρηση ἔδειχναν τὸ «ἀπαραίτητον» τοῦ θανάτου κι ἐβάφτιζαν τοὺς ἀνθρώπους θνητοὺς καὶ βροτούς, οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι κατέφευγαν στὴ μόνη παρηγοριὰ ποὺ τοὺς ἀπόμενε, στὸ Ὄνειρο. Κι ἐπειδή, ὅπως λένε, στὰ ὄνειρά μας βλέπομε αὐτὰ ποὺ στερούμαστε στὸ ξύπνιο μας, ἂς δοῦμε ποιὸς ἦταν ὁ συνειδητὸς καημός τους. (Συνέχεια...)  


10/5/2021, Τί ευτυχία η Ανάσταση!



Ἔκανε μία ἀπότομη κίνηση τοῦ χεριοῦ του καί μοῦ εἶπε:
- Τίποτε δέν κατάλαβες, βρέ Γιωργάκη! Ἐσύ τό εἶπες σάν βιαστικός ψάλτης… Ἄκου τί φοβερά πράγματα λέει αὐτό τό τροπάριο: Ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή Του δέν μᾶς πέρασε ἀπέναντι ἀπό ἕνα ποτάμι, ἀπό ἕνα ρῆγμα γῆς, ἀπό μιά διώρυγα, ἀπό μιά λίμνη ἤ ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα. Μᾶς πέρασε ἀπέναντι ἀπό ἕνα χάος, ἀπό μία ἄβυσσο, πού ἦταν ἀδύνατο νά τήν περάσει ὁ ἄνθρωπος μόνος. Αἰῶνες περίμενε ὁ κόσμος αὐτό τό Πάσχα, αὐτό τό πέρασμα. (Συνέχεια...)



Μόνο το σπίτι του μπαρμπα-Κώστα, του Ολλανδέζου δεν φώτισε η λαμπάδα του Πάσχα. Ούτε ακούστηκε το «Χριστός Ανέστη». Ο καημένος ήταν ξαπλωμένος με δεμένα τα σαγόνια του,  γιατί είχε σπάσει τα μπροστινά του δόντια. Προσπάθησε να πάει στην Ανάσταση, αλλά πονούσε και δεν τα κατάφερε. Προσπάθησε να ψάλλει, αλλά δεν μπορούσε να προφέρει καλά τις συλλαβές. Ο παπάς της ενορίας όμως δεν τον ξέχασε. Πριν γυρίσει στο σπίτι του τον θυμήθηκε και του έφερε το φως του Πάσχα.
—Χριστός Ανέστη! φώναξε χαρούμενος μόλις μπήκε μέσα.
—Αληθώθ Ανέθτη! τραύλισε ο άρρωστος, μην ξέροντας πώς να εκφράσει τη χαρά του. (Συνέχεια...)


2/5/2021, Ζώ εν Χριστώ, σημαίνει ζω πέραν του θανάτου,



Στήν παλαιοχριστιανική ἐποχή, οἱ ἄνθρωποι ὀνόμαζαν ἕναν μεγάλο πνευματοφόρο ὡς ἕναν ἀναστημένο. Καί ὁ λαός χαρακτήριζε τούς χριστιανούς, ὅταν ὁ διωγμός ηὔξανε τό μαρτύριο, ὡς «ἐκείνους πού δέν φοβοῦνταν τό θάνατο».
Ἔτσι, ὁ θάνατος ἄλλαξε σημασία. Δέν εἶναι πιά τεῖχος τῆς ἀγωνίας, ἀλλά, διαμέσου τῆς ἀδημονίας πού ἐξομοιώνεται μ’ ἐκείνη τοῦ Χριστοῦ, ὑπόσχεται εἰρήνη. «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν», λέει ὁ Χριστός, «εἰρήνην τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν»,«οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν»: μία εἰρήνη πού δέν εἶναι πιά ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Τό νά ζεῖ κανείς ἐν Χριστῷ σημαίνει νά ζεῖ πέραν τοῦ θανάτου, νά κάνει νά βλασταίνει μέσα του τό «σῶμα τῆς δόξης». (Συνέχεια...)


  30/4/2021, Η Σταύρωση νικά τον θάνατο,


Ἔτσι βλέπουµε τὸ Σταυρό: ...Τότε εἶπε ὁ καλὸς µας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός: Εἶσαι εὐχαριστηµένος πού ὑπέφερα γιά σένα; Εἶπα: Ναί, Κύριέ µου, σ’ εὐχαριστῶ. Ναί, Κύριέ µου, ἂς εἶσαι εὐλογηµένος. Τότε εἶπε ὁ Ἰησοῦς, ὁ Κύριος: Ἂν ἐσὺ εἶσαι εὐχαριστηµένος, εἶµαι κι ἐγὼ εὐχαριστηµένος: εἶναι µιά χαρά, µιά εὐδαιµονία, µιά ἀτελείωτη ἱκανοποίηση γιά µένα τὸ ὅτι κάτι ὑπέφερα γιά σένα. Κι ἂν µποροῦσα νά ὑποφέρω περισσότερο, θὰ ὑπέφερα περισσότερο. (Συνέχεια...)




29/4/2021, Λυπήσου μας, Λυπήσου μας, Εσύ που όλους τους ανέχεσαι...


 
Ενώ τα θεϊκά Χέρια έπλεναν τα πόδια του Ιούδα,
εκείνος κρυφά σαν τον κλέφτη ακόνιζε γλώσσα συκοφαντική
ο παράνομος, ώ Χριστέ και Θεέ.
Μα από τέτοια απανθρωπιά
γλύτωσε όλους εκείνους που βρίσκονται στο Ναό της Θεοτόκου και Σου λένε:
«Λυπήσου μας, λυπήσου μας, λυπήσου μας,
Εσύ που όλους τους ανέχεσαι κι όλους τους περιμένεις». (Συνέχεια...)