Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν άγιο ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα. Τον συνάντησε 
      σε μια φτωχική καλύβα.
-          Ευλογείτε, είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε, έκαναν πολύ δρόμο, για να έλθω εδώ …
-          Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας.  Άσε με να
            σου βάλω λίγο τσάι.
-          Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού … άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης. (Συνέχεια...)



  4/5/2022, Εγώ έχω παλάτι στον Ουρανό; Από πού; 



Τότε του λέει ο βασιλιάς "Μπορείς, λοιπόν, να μου κατασκευάσεις ένα ανάκτορο στον τόπο, που αγαπώ;" Ο Θωμάς υποσχέθηκε, ότι μπορεί.
Τον οδήγησε ο βασιλιάς σ' ένα πραγματικά ωραίο τόπο με βρύσες και δέντρα, και του είπε
– Σχεδίασε μου σε πάπυρο το σχήμα της οικοδομής για να δω αν μου αρέσει, διότι θα απουσιάσω τρία χρόνια σ' άλλη χώρα για κάποια υπηρεσία. Θέλω, όταν θα επιστρέψω να είναι έτοιμο το ανάκτορο". (Συνέχεια...)


 


24/4/2022, Η Ανάσταση δεν είναι ιδεολογία, είναι σχέση!



Η Ανάσταση είναι μυστήριο και υποστασιάζεται σε ένα πρόσωπο: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή» μας λέει ο Χριστός και μας καλεί σ’ έναν αγώνα πίστεως που γεννά την αθανασία: «ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη, ζήσεται». Η Ανάσταση δεν είναι ιδεολογία, είναι σχέση. Δεν την υφίστασαι, την επιλέγεις και τη ζεις μέσα από την απόλυτη εμπιστοσύνη και την αγάπη. (Συνέχεια...) 




 23/4/2022, Τί ευτυχία η Ανάσταση!



- Τίποτε δέν κατάλαβες, βρέ Γιωργάκη! Ἐσύ τό εἶπες σάν βιαστικός ψάλτης… Ἄκου τί φοβερά πράγματα λέει αὐτό τό τροπάριο: Ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή Του δέν μᾶς πέρασε ἀπέναντι ἀπό ἕνα ποτάμι, ἀπό ἕνα ρῆγμα γῆς, ἀπό μιά διώρυγα, ἀπό μιά λίμνη ἤ ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα. Μᾶς πέρασε ἀπέναντι ἀπό ἕνα χάος, ἀπό μία ἄβυσσο, πού ἦταν ἀδύνατο νά τήν περάσει ὁ ἄνθρωπος μόνος. Αἰῶνες περίμενε ὁ κόσμος αὐτό τό Πάσχα, αὐτό τό πέρασμα. (Συνέχεια...)




Ἀπὸ ἀγάπη πρόσφερε τὸν ἑαυτὸ του θυσία, διαλέγοντας στή Γεθσηµανῆ νά πάει ἑκούσια πρὸς τὸ Πάθος του: «...τήν ψυχήν µου τίθηµι ὑπὲρ τῶν προβάτων... οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ’ ἐµοῦ, ἀλλ’ ἐγὼ τίθηµι αὐτὴν ἀπ’ ἐµαυτοῦ» (Ἰω. 10: 15,18). 


Ἦταν θεληµατικὴ ἀγάπη κι ὄχι καταναγκασµὸς αὐτό πού ἔφερε τὸν Ἰησοῦ στό θάνατό του. Στήν ἀγωνία του µέσα στόν κῆπο καὶ στή Σταύρωσή του οἱ σκοτεινὲς δυνάµεις τοῦ ἐπιτίθενται µ’ ὅλη τους τὴν ὁρµή, ἀλλὰ δέν µποροῦν ν’ ἀλλάξουν τή συµπόνια του σὲ µῖσος. Δέν µποροῦν νά ἐµποδίσουν τὴν ἀγάπη του νά συνεχίσει νά εἶναι ἡ ἴδια. Ἡ ἀγάπη του δοκιµάζεται ὥς τὸ ἔσχατο σηµεῖο, ἀλλὰ δέν καταπνίγεται. «Τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν» (Ἰω. 1,5). (Συνέχεια...)




 19/4/2022, Για τον Χριστό δεν περισσεύει κανένας,



Σκεφτείτε ποια είν’ η αγάπη του Χριστού! Ποια είν’ η καλοσύνη Του! Του ‘δωσε και το ταμείο, ενώ τον ήξερε ότι είναι φιλάργυρος. Κι όχι μόνο. Τον έκανε απόστολο Του. Το σπουδαιότερο είναι αυτό. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην εκκλησία είναι η προδοσία του Ιούδα. Αυτό, όμως, δεν ανήρεσε το έργο της εκκλησίας, το έργο των αποστόλων. Αλίμονο. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι αυτό. Και παρά ταύτα ο Ιησούς του φέρθηκε άριστα. Ποτέ δεν τον μάλωσε, όπως τον Πέτρο. Πού ‘κανε όλο γκάφες και τον προσβάλει ο Χριστός, δηλαδή τον διόρθωνε. Δεν τον μάλωσε τον Ιούδα. Του φέρθηκε τέλεια του Ιούδα. Τον έκανε απόστολο. (Συνέχεια...)


  16/4/2022, Σάββατο του Λαζάρου,



Στὴν πρώτη Ἐκκλησία, τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου ὀνομαζόταν «ἀναγγελία τοῦ Πάσχα». Πραγματικὰ, αὐτὸ τὸ Σάββατο ἀναγγέλλει, προμηνύει τὸ ὑπέροχο φῶς καὶ τὴ γαλήνη τοῦ ἑπομένου Σαββάτου, τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Σαββάτου, ποὺ εἶναι ἡμέρα τοῦ Ζωηφόρου Τάφου.
Τὸ πρῶτο μας βῆμα ἂς εἶναι ἡ προσπάθεια νὰ καταλάβουμε τὸ ἑξῆς: ὁ Λάζαρος, ὁ φίλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ προσωποποίηση ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ φυσικὰ κάθε ἀνθρώπου ξεχωριστά. Ἡ Βηθανία, ἡ πατρίδα τοῦ Λαζάρου, εἶναι τὸ σύμβολο ὅλου τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ πατρίδα τοῦ καθενός(Συνέχεια...)


 10/4/2022, Ένας κόσμος καλών ανθρώπων... που έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό,


Δεν πρέπει όμως να φανταστούμε πως άπαξ και τους κάνουμε όλους «καλούς» αυτόματα σώσαμε και τις ψυ­χές τους. Ένας κόσμος από καλούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι ικανοποιημένοι με την καλοσύνη τους και δεν κοιτάζουν πιο μακριά, αλλά, αντίθετα, έχουν απο­μακρυνθεί από το Θεό, θα είχε την ίδια απελπιστική ανάγκη για σωτηρία όπως κι ένας αξιοθρήνητος κό­σμος· μπορεί κάλλιστα ένας τέτοιος κόσμος να ήταν πιο δύσκολο να σωθεί. (Συνέχεια...)

  


5/4/2022, Για τον πόλεμο στην Ουκρανία,



Ὁ πόλεμος δέν εἶναι κάτι καινούργιο στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ὅμως τοῦτο δέν τόν καθιστᾶ, ὡς γεγονός, λιγότερο ἀποτρόπαιο. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀρνεῖται καί καταδικάζει τήν βία σέ ὅλες τίς μορφές της. Μάλιστα, ποτέ δέν χρησιμοποίησε βία ἐναντίον τῶν ἀνθρωπίνων προσώπων, ἀκόμη κι ὅταν ὁ Ἴδιος τήν ὑπέστη παντοιοτρόπως.
Ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου, κανένα γεγονός, καμία πρόκληση, καμία ἐπιδίωξη καί καμία πρόφαση δέν δύναται νά δικαιολογήσει τήν θηριωδία τοῦ πολέμου, ἡ φύση τοῦ ὁποίου προϋποθέτει τήν ἐπιβολή τῆς βουλήσεως τοῦ ἰσχυροῦ στόν ἀνίσχυρο. Τοιουτοτρόπως, παράγεται τό λεγόμενο «δίκαιο» τοῦ ἰσχυροῦ, τό ὁποῖο, βεβαίως, δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν ἔννοια τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐλευθερίας, πού εὐαγγελίζεται ὁ Χριστός. (Συνέχεια...) 




 Προηγούμενα Κείμενα