Μόνον το απόγευμα του Πάσχα, εις την ακολουθίαν της Αγ ά πης, κρυφά και δειλά εισείρπεν εις τον ναόν, διά ν’ ακούση το «Αναστάσεως ημέρα» μαζύ με της δούλαις και της παραμάναις.
Αλλ’ Εκείνος όστις ανέστη «ένεκα της ταλαιπωρίας των πτωχών και του στεναγμού των πενήτων», όστις εδέχθη της αμαρτωλής τα μύρα και τα δάκρυα και του ληστού το Μνήσθητί μου, θα δεχθή και αυτής της πτωχής την μετάνοιαν, και θα της δώση χώρον και τόπον χλοερόν, και άνεσιν και αναψυχήν εις τη βασιλείαν Του την αιωνίαν. (Συνέχεια...)  


4/5/2024, Ανάσταση και αιώνια ζωή είναι ο ίδιος ο Χριστός,




Η καινούργια εντολή του Χριστού δεν είναι απλώς εντολή για αγάπη με την γενικότερη έννοιά της. Άλλωστε αυτή είναι έμφυτη ως «σπερματικός λόγος» μέσα στον άνθρωπο και όλοι λίγο-πολύ αγαπούν τους συνανθρώπους τους. Το καινούργιο εδώ βρίσκεται στο «καθώς ηγάπησα υμάς». «Ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι»[4]. Ο Χριστός θυσιάστηκε για τους άλλους. Και το «καθώς ηγάπησα υμάς» σημαίνει να θυσιάζεται ο πιστός για τους άλλους. (Συνέχεια...)



  1/5/2024, Λυπήσου μας, λυπήσου μας. Εσύ που όλους τους ανέχεσαι κι όλους τους περιμένεις, 



Ενώ τα θεϊκά Χέρια έπλεναν τα πόδια του Ιούδα,
εκείνος κρυφά σαν τον κλέφτη ακόνιζε γλώσσα συκοφαντική
ο παράνομος, ώ Χριστέ και Θεέ.
Μα από τέτοια απανθρωπιά
γλύτωσε όλους εκείνους που βρίσκονται στο Ναό της Θεοτόκου και Σου λένε:
«Λυπήσου μας, λυπήσου μας, λυπήσου μας,
Εσύ που όλους τους ανέχεσαι κι όλους τους περιμένεις». (Συνέχεια...)



  28/4/2024, Η Σταύρωση το Πάθος και ο Θάνατος - το πιο σημαντικό θέμα της πίστης μας



Κι όμως, στο τέλος της τρίτης εβδομάδας της Μ. Τεσσαρακοστής, έχουμε μπροστά μας το Σταυρό. Και τη Μεγάλη Παρασκευή ο Σταυρός ξαναεμφανίζεται, κι ακούμε πάλι τα ίδια λόγια: ο Χριστός «ήρξατο λυπείσθαι και αδημονείν» (Ματθ. 26,37). Αντί να συνδράμει τους μουδιασμένους απ’ τη θλίψη και την απόγνωση μαθητές Του, ζητά Εκείνος βοήθεια απ’ αυτούς: «μείνατε ώδε και γρηγορείτε μετ’ εμού» (Ματθ. 26,38). Στη συνέχεια υφίσταται εκείνο το μοναχικό μαρτύριο: το φραγγέλωμα, τους χλευασμούς, τα ραπίσματα, τους εμπτυσμούς, τα καρφιά στα χέρια και τα πόδια και, το χειρότερο απ’ όλα, την εγκατάλειψη. Όλοι Τον εγκαταλείπουν, όλοι το σκάνε.  (Συνέχεια...)


   24/4/2024, Μνήσθητι μου Κύριε όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου,



Κι Αὐτός του ἀποκρίνεται!
Ἀπὸ ποὺ ἔμαθες, ληστή, ὅτι ἐγὼ εἶμαι βασιλιᾶς;
Τί βλέπεις σ’ ἔμενα ἀντάξιο τῆς βασιλικῆς μου ἐξουσίας;
Ποῦ βλέπεις βασιλικὸ μανδύα νὰ μὲ περιβάλλει;
Ποῦ τὰ στρατεύματα καὶ τὰ χρυσοκόλλητα ἅρματα;
Ποῦ οἱ δορυφοροῦντες συνοδοί, οἱ ἐπιβολεῖς τῆς βασιλικῆς εὐταξίας;
Ποῦ τὰ παλάτια καὶ τὰ περίλαμπρα σπίτια κι ὅλα τὰ γνωρίσματα τῆς βασιλείας;
Πῶς ὀνομάζεις, κάποιο, βασιλιᾶ, ποὺ δὲν ἔχει ποῦ νὰ κλίνει τὸ κεφάλι καὶ ποὺ σταυρωμένος βρίσκεται σὰν κακοῦργος μεταξὺ δύο ληστῶν; (Συνέχεια...)



 22/4/2024, Πρόσωπο με Πρόσωπο,




Βλεπόμαστε πρόσωπο μὲ πρόσωπο,
Κύριε!
τόσο εἶσαι κοντά μου.
Ὅταν ἀνοίγω τὸ παράθυρο, ὅποια
ὥρα κι ἐὰν εἶναι, βλεπόμαστε.
Ἔχω τὰ μάτια μου κι ἔχεις κ’ ἐσύ
ὅλου τοῦ γύρω μας κόσμου
τὰ μάτια. (Συνέχεια...)



    16/4/2024, Αφού λες οτι αγαπάς τον Θεό, περίμενε το δείγμα της αγάπης Του, δηλαδή τον Σταυρό Του,




Σὲ εὐχαριστῶ μυριάδες φορές, Θεέ μου.
Δὲν θὰ παύσω νὰ σὲ δοξολογῶ, ἐφ’ ὅσον ζῶ σὲ αὐτὸν τὸν κόσμον, νὰ Σὲ ὑμνῶ, νὰ Σὲ προσκυνῶ, γι’ αὐτὴν τὴν πληγὴν πού μοῦ ἔδωσες.
Ἡ ἀμέτρητος, ἡ ἀκατανόητος σὲ βάθος καὶ σὲ ὕψος ἀγάπη Σου, ἐκεῖ μοῦ τὴν φανέρωσες, ἐκεῖ μοῦ τὴν ἔδειξες.
Δόξα τῇ δόξῃ Σου – Δόξα τῇ ἀγάπῃ Σου – Δόξα τῇ εὐσπλαχνίᾳ Σου. Δόξα τῷ ἀπείρῳ ἐλέει Σου.
Δόξα σοι – Δόξα σοι – Δόξα σοι.
Ἐκεῖ μέσα, σὲ αὐτὴν τὴν πληγὴν εἶσαι κρυμμένος.
Μὰ τόσο πολὺ μὲ ἀγάπησες; Ἐμένα τὴν βρῶμα, τὴν δυσωδίαν;
Μὰ τί καλὸ ἔκαμα καὶ τόσο πολὺ μὲ ἀγάπησες δίδοντάς μου αὐτὴν τὴν πληγήν; Ὡς δεῖγμα τῆς μεγάλης Σου ἀγάπης;» (Συνέχεια...)


  12/4/2024, Ο Γάμος στους πρώτους Χριστιανούς,



 Είναι σαφές ότι η Εκκλησία ήδη στην εποχή του Αγίου Ιγνατίου (100 μ.Χ.) πίστευε ότι ο γάμος έπρεπε να εγκρίνετε και να ευλογείτε από την Εκκλησία: «πρέπει γι’ αυτούς που παντρεύονται να ενώνονται με την έγκριση του επισκόπου» (Άγ. Ιγνάτιος). Ήδη εδώ υπάρχει εμφανώς η μυστηριακή φύση του γάμου …Μια θεολογία της πίστεως και της αγάπης διυφαίνεται μέσα σε όλες τις επιστολές του Αγίου: (Συνέχεια...)



=


Παλαιότερα Κείμενα