14/8/2023, Η θέση της Παναγίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, 



Ἔτσι, λοιπόν, περιμέναμε χιλιετίες ὁλόκληρες, γιὰ νὰ ἔρθη κάποιος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ καταλάβαινε, τί σημαίνει ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά, γιὰ νὰ τὸ καταλάβαινε αὐτό, ἔπρεπε νὰ ἦταν καθαρὸς καὶ πολὺ ταπεινός. Καὶ γεννήθηκε ἡ Παναγία. Καὶ νομίζω, ὅτι αὐτὸ τὸ καταλαβαίνουμε μ’  ἐκεῖνα ποὺ λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή του: «Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι». Πρὶν νὰ ἔρθη ἡ πίστι, ἤμαστε κλεισμένοι μέσα στὸν Νόμο. (Συνέχεια...)  



 9/8/2023, Ο σεβασμός των πιστών προς την Υπεραγία Θεοτόκο,



Η Θεοτόκος ἀπολάμβανε τέτοιο σεβασμό ἀπό τούς πιστούς τέτοια τιμή καί ἀγάπη, ὥστε, μετά τό Θεό, σ’ αὐτήν ἀπέδιδαν τή μεγαλύτερη τιμή, σεβασμό κι ἀγάπη. Ὁ σεβασμός τῶν πιστῶν πρός τήν Παρθένο Θεοτόκο Μαρία χρονολογεῖται ἀπό τόν Α’ ἤ Β΄ αἰῶνα, κι ἐπιβαλλόταν ἀπό τίς ἴδιες τίς ἅγιες Γραφές πού μνημόνευαν τό ὄνομά της καί τήν ἀνάφεραν σάν «κεχαριτωμένη, εὐλογημένη καί μόνη, ἀνάμεσα στίς γυναῖκες, πού βρῆκε χάρη μπροστά στό Θεό». (Συνέχεια...)




  4/8/2023, Ο πόνος της Παναγίας,




Ἡ Θεοτόκος δὲν παρέδωσε στὴ Γραφὴ οὔτε τὶς σκέψεις Της οὔτε τὴν ἀγάπη Της γιὰ τὸν Υἱὸ καὶ Θεό Της οὔτε τὶς θλίψεις τῆς ψυχῆς Της κατὰ τὴν ὥρα τῆς σταυρώσεως, γιατί οὔτε καὶ τότε θὰ μπορούσαμε νὰ τὰ συλλάβουμε. Ἡ ἀγάπη Της γιὰ τὸν Θεὸ ἦταν ἰσχυρότερη καὶ φλογερότερη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τῶν Χερουβεὶμ καὶ τῶν Σεραφείμ, καὶ ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων ἐκπλήσσονται μὲ Αὐτήν.(Συνέχεια...)




31/7/2023, Δροσίστε την ψυχή σας στην καλοσύνη & στην αγνότητα,


Ἀπάνω ἀπ᾿ ὅλα νὰ ἀγαπᾶμε τὴν καλωσύνη. Νὰ χαιρόμαστε νἄμαστε καλοὶ καὶ νοιώθουμε κοντά μας καλοὺς ἀνθρώπους. Κανένα πρᾶγμα δὲν εἶνε σὰν τὴν καλωσύνη. Τὸ πρόσωπό της λαμποκοπᾶ σὰν τὸν ἥλιο ποὺ χρυσώνει τὴν πλάση τὸ πρωὶ τῆς ἔμορφης μέρας τοῦ καλοκαιριοῦ. Τί εὐλογημένοι ποὺ εἶναι οἱ καλοὶ ἄνθρωποι, οἱ πρόσχαροι, οἱ γλυκομίλητοι, οἱ ἁπλοί, οἱ ἀπονήρευτοι, οἱ πονετικοί, οἱ ταπεινοί! Τί ἀληθινὸς πλοῦτος μέσα σὲ μιὰ τέτοια καρδιά! Καὶ τί φτώχεια, τί μιζέρια, τί ἀσχήμια μέσα στὶς κακὲς ψυχές, στὶς ἐγωιστικές, κι᾿ ἂς φουσκώνουνε ἀπ᾿ ἔξω κι᾿ ἂς παραστένουνε τὸν πλούσιο!  (Συνέχεια...)


 26/7/2023, Ο τακτικός εκκλησιασμός,


Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός δέν ἀποτελεῖ γιά τόν πιστό μίαν ἁπλή συνήθεια, ἕνα τυπικό θρησκευτικό καθῆκον, μία κοινωνική ὑποχρέωση ἤ ἔστω μία ψυχολογική διέξοδο ἀπό τόν ἀσφυκτικό κλοιό τῆς καθημερινότητος.
Ἀντίθετα, μέ τήν προσέλευσή του στό ναό ἐκφράζει μίαν ὑπαρξιακή του ἀνάγκη. Τήν ἀνάγκη νά ζήσει ἀληθινά, αὐθεντικά. Νά συναντήσει τήν Πηγή τῆς ζωῆς του, τό Δημιουργό του, καί νά ἑνωθεῖ μαζί Του. (Συνέχεια...)


 25/7/2023, Άγχος και θρησκεία,



Για πολλούς, όμως, η θρησκεία είναι ένας αγώνας, μια αγωνία κι ένα άγχος. Γι’ αυτό πολλούς απ’ τους «θρήσκους» τους θεωρούνε δυστυχισμένους, γιατί βλέπουνε σε τι χάλια βρίσκονται. Και πράγματι. Γιατί αν δεν καταλάβει κανείς το βάθος της θρησκείας και δεν την ζήσει, η θρησκεία καταντάει αρρώστεια και μάλιστα φοβερή. (Συνέχεια...)



 22/7/2023, Όταν ταξιδεύουμε,




Όταν ταξιδεύουμε, να προσπαθούμε να ωφελούμαστε πνευματικά, βλέποντας τα πράγματα από την καλή τους πλευρά. Να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να ασχολείται με την κακή τους πλευρά, ούτε να τα κρίνουμε με βάση αυτήν. Να είμαστε σαν τις μέλισσες (Συνέχεια...) 



19/7/2023, Είναι η αθεϊα πηγή ευτυχίας;



...Ως προς αυτό, ο καθηγητής βιολογίας και διάσημος αθεϊστής Ρίτσαρντ Ντώκινς έχει δίκιο: σε έναν κόσμο χωρίς Θεό ‘δεν υπάρχει […]ούτε σχέδιο, ούτε σκοπός, ούτε κακό, ούτε καλό, δεν υπάρχει τίποτα εκτός από τυφλή, ανελέητη αδιαφορία’.[2]
                Η μόνη συνεπής αντίδραση απέναντι σ’ ένα τέτοιο κόσμο είναι η απελπισία. Όπως υποστήριξε ο (άθεος) φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσσελ, η ζωή μας μπορεί να θεμελιωθεί ‘μόνο επάνω στο σταθερό θεμέλιο της ανένδοτης απελπισίας’.[3]Η απελπισία αποτελεί αναπόφευκτο αποτέλεσμα της συνεπούς αθεΐας. (Συνέχεια...)


  18/7/2023, Ήμουν άρρωστος, γεμάτος από αμφιβολίες και φόβους



Ήμουν άρρωστος, γεμάτος από αμφιβολίες και φόβους, ανίκανος να εννοήσω την αγάπη του Θεού, ανίκανος να συναισθανθώ την ευδαιμονία των Ουρανών. Κάποτε ταξίδευα. Διαπλέαμε ένα κόλπο γεμάτο από υφάλους. Ήταν νύχτα και μας κάλυπτε πυκνή ομίχλη. Ήμουν ανήσυχος, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και επιθυμώντας να διασκεδάσω την μελαγχολία μου ανέβηκα στο κατάστρωμα. Όταν είδα την προσοχή του πλοιάρχου, (Συνέχεια...)




Κάπου είχαν ένα πρόβλημα. Ήρθε ο υπεύθυνος και μου λέει: «Έ, τώρα τακτοποιήθηκε το θέμα. Πήγα, βρήκα τον τάδε, τον τάδε, τους είπα αυτό και αυτό και τακτοποιήθηκε η υπόθεση!». «Τώρα άρχισε το πρόβλημα, του λέω. Εκείνο που υπήρχε, δεν ήταν πρόβλημα. Τώρα άναψε η φωτιά. Πρώτα δυο καρβουνάκια ήταν, και αυτά θα έσβηναν μόνα τους». Αυτός νόμιζε ότι με τις ενέργειές του είχε τακτοποιήσει την υπόθεση και ήθελε να τον επαινέσουμε κιόλας. Ενώ, με αυτό που έκανε, δημιούργησε μεγάλη φασαρία και μεγάλωσε το πρόβλημα.(Συνέχεια...) 


11/7/2023, Δώσε μου ξεκούραση στην ψυχή!

Δώσε μου ξεκούραση στο σώμα!
 Σε τελική ανάλυση αυτό σημαίνει: δώσε μου ύπνο!

Δώσε μου ξεκούραση στην ψυχή!
Σε τελική ανάλυση σημαίνει: δώσε μου Θεό! 


Οι άνθρωποι όμως που δεν έχουν μάθει ή που ξέμαθαν να επικοινωνούν με τον Θεό, μέσω στο­χασμών και προσευχών, μιλούν ασταμάτητα για την «ψυχική κούραση». Όμως αυτή η «ψυχική κούρασή» τους δεν είναι τίποτα άλλο απ’ ότι η τυραννία της υπερδραστηριότητας των αισθήσε­ων επάνω στην αδρανή και εμποδισμένη ψυχή. (Συνέχεια...)



  25/6/2023, Φως του σώματος είναι ο οφθαλμός, 


Καὶ μόνο ὅταν σταδιακὰ ἀποκτᾶ ἐπίγνωση, μέσα ἀπὸ τὴ μικρὴ ἀγάπη ποὺ εἶχε στὴ ζωή της καὶ μέσα ἀπὸ τὴ σχέση μὲ τὴ μοναδική της ἀγάπη, ὅσο μικρὴ κι ἄν ἦταν, τῆς σχέσης της μὲ ἄλλα πρόσωπα καὶ πράγματα ποὺ τῆς ἦταν ἀγαπητά, ἀρχίζει να βλέπει.
Αὐτός δὲν εἶναι κι ὁ τρόπος πού ζοῦμε; Ζοῦμε μέσα στὸ φῶς καὶ δὲν βλέπουμε τίποτα παρὰ σκιές ποὺ διαβαίνουν ἤ τὸ κενό· πόσες φορὲς ἕνας ἄνθρωπος περνᾶ ἀπὸ τὴ ζωή μας χωρὶς ν’ ἀφήσει κανένα ἴχνος; Περνᾶ ἀπαρατήρητος, παρόλο ποὺ ἔχει μιὰ ἀνάγκη, ἤ μιά ὀμορφιά ποὺ λάμπει· ἀλλὰ ἐπειδή δὲν εἶχε σχὲση μὲ μᾶς, ἡ καρδιά μας δεν βρῆκε κάτι γιὰ ν’ ἀνταποκριθεῖ, κι ἐμεῖς εἴμαστε σὲ μιὰ ἐρημιά, ἀκόμα κι ὅταν μᾶς περιβάλλει πλοῦτος. (Συνέχεια...)